Czym jest uważność?
Podobno w 95% działamy na autopilocie. To znaczy, że nasze myśli są automatyczne i nie zdajemy sobie sprawy z tego, o czym myślimy, myśli dzieją się same. I to by wyjaśniało dlaczego w naszym życiu pojawiają się podobne sytuacje, powtarzają się te same schematy, dlaczego nic się nie zmienia i stoimy w miejscu…
Bo żeby coś zmienić, musimy użyć świadomości. I niezbędna jest tu uważność. Czyli koncentracja na tym, co tu i teraz.
Podcast dostępny również tutaj: Spotify | Apple Podcasts | Google Podcast
W tym odcinku: „Czym jest uważność?”
- po co być uważnym?
- skąd biorą się automatyczne myśli?
- uważność a bezmyślność
- uważność a relacje
- Buddyzm a uważność
Linki i nawiązania
Projekt Fajne Życie: dołącz tutaj
⭐ Projekt Fajne Życie
Nawet posiadanie całej wiedzy świata nie sprawi, że poczujemy się lepiej i zmienimy swoje życie. Tylko działanie i wykonywanie praktyk zaowocuje pięknymi i długofalowymi zmianami. Chcemy czuć się zdrowo i mieć mnóstwo energii, żeby kreować swoje życie. Żeby z odwagą sięgać po swoje marzenia.
Jak dokonać tej zmiany przy codziennym natłoku obowiązków, braku czasu, energii i motywacji, przy ciągłym zmęczeniu?
Postanowiliśmy stworzyć przestrzeń, w której każdy będzie miał możliwość projektować swoje fajne życie wraz z wspierającymi ludźmi obok.
Tworzymy PRAKTYCZNY KURS: Projekt Fajne Życie ze społecznością, spotkaniami na żywo, konsultacjami, gotowymi protokołami do wprowadzenia w życie natychmiast, wspólnymi wyzwaniami i praktykami na żywo!
Tutaj możesz zapisać się: projektfajnezycie.pl
Ciekawe cytaty z podcastu „Czym jest uważność?”:
’Oznaczałoby to, że świadomie funkcjonujemy jedynie w 5% czasu i tak naprawdę większość życia przesypiamy.’
’Jeżeli na widok samolotu moje automatyczne myśli kręcą się wokół czarnych scenariuszy, to znaczy, że kiedyś w takiej sytuacji te myśli powstały.’
’Okazuje się, że mamy dowody naukowe na możliwość dziedziczenia pewnych stanów, np. depresji i myśli samobójczych.’
’Czterdziestolatek ma kontuzję i zaczyna się starość, nie radość. To już tak jest, że w tym wieku musimy się sypać.’
’Pytanie, czy my w takim braku uważności chcemy żyć?’
’Możemy zatrzymać się i zamienić naszą złość w ciepłą wdzięczność.’
’Biorę wdech, jestem świadoma uczucia radości, jakie we mnie jest. Biorę wydech, jestem świadoma uczucia radości, jakie we mnie jest.’
’Buddyzm mówi, że każda czynność wykonywana z uważnością zmienia nasze życie, bo odzyskujemy kontrolę nad swoim życiem, nad swoimi zachowaniami, nad swoimi myślami, nad swoimi uczuciami.’
’Praktykowanie uważności jest jedną z najważniejszych życiowych praktyk, które prowadzą do naprawdę fajnego życia.’
Rozdziały podcastu „Czym jest uważność?”
Wprowadzenie do tematu uważności (00:00:00)
Omówienie braku uważności i wpływu automatycznych myśli na naszą tożsamość.
Dlaczego uważność jest ważna? (00:00:50)
Wyjaśnienie, jak działamy na autopilocie i znaczenie świadomego myślenia.
Przykład jazdy samochodem (00:02:57)
Analiza sytuacji, w której nie pamiętamy drogi, ilustrująca działanie autopilota.
Pochodzenie naszych myśli (00:03:59)
Skąd biorą się automatyczne myśli i ich wpływ na emocje oraz reakcje.
Lęki i automatyczne myśli (00:04:38)
Jak przeszłe doświadczenia kształtują nasze lęki i myśli w codziennym życiu.
Hipnoterapia jako narzędzie (00:05:38)
Omówienie hipnoterapii jako metody odkrywania nieświadomych zdarzeń.
Reinkarnacja i jej wpływ (00:06:14)
Wprowadzenie do koncepcji reinkarnacji i jej kulturowego kontekstu.
Dziedziczenie emocji (00:06:49)
Badania nad dziedziczeniem stanów emocjonalnych i ich wpływem na pokolenia.
Nieznane DNA (00:07:43)
Omówienie funkcji tzw. „junk DNA” i jego potencjalnego wpływu na cechy emocjonalne.
Automatyczne myśli a przeszłość (00:08:49)
Jak przeszłe doświadczenia kształtują nasze automatyczne myśli i lęki.
Przekonania z dzieciństwa (00:09:17)
Jak wczesne doświadczenia formują nasze przekonania i reakcje w dorosłym życiu.
Plastyczność mózgu (00:11:34)
Możliwość zmiany przekonań dzięki plastyczności mózgu i wpływ na postrzeganie bólu.
Postrzeganie kontuzji (00:12:33)
Obserwacje różnic w postrzeganiu kontuzji przez osoby w różnym wieku.
Granice i uważność (00:13:36)
Granice możliwości ludzkiego ciała są przesuwane; brak uważności ogranicza naszą tożsamość.
Czym jest uważność? (00:14:08)
Uważność to bycie obecnym i świadomym w danym momencie, pozwalającym na zadawanie pytań.
Neurony i uważność (00:15:41)
Uważność aktywuje neurony w mózgu, wpływając na nasze codzienne życie i działania.
Ciekawość dziecka (00:17:03)
Uważność jako naturalna ciekawość dzieci, która pozwala na ciągłe uczenie się.
Zmiany w relacjach (00:18:33)
Uważność umożliwia dostrzeganie zmian w bliskich osobach i ich rozwoju.
Perspektywa w relacjach (00:20:07)
Zmiana perspektywy na relacje poprzez uważność, co prowadzi do wdzięczności.
Emocje i uważność (00:20:46)
Dostrzeżenie własnych emocji jako praktyka, która zmienia nasze nastawienie.
Komunikacja z uważnością (00:21:42)
Uważność w komunikacji pomaga unikać starych schematów i wyrażać emocje.
Uważność w buddyzmie (00:22:42)
Uważność w buddyzmie daje możliwość wyboru i świadomego reagowania na sytuacje.
Obraz a rzeczywistość (00:24:14)
Strach wynika z mentalnych obrazów, a nie rzeczywistości; uważność pomaga to zrozumieć.
Uważny oddech (00:25:48)
Praktyka uważności poprzez świadome wdechy i wydechy, prowadząca do bycia tu i teraz.
Świadomość ciała i zmysłów (00:27:10)
Zwracanie uwagi na odczucia w ciele, myśli, emocje i przekonania w codziennym życiu.
Zmiana reakcji (00:28:27)
Praktykowanie uważności prowadzi do lepszej kontroli nad reakcjami i większej sprawczości w życiu.
Codzienna praktyka uważności (00:29:44)
Zachęta do regularnej praktyki uważności, by stała się nawykiem w codziennym życiu.
Refleksja i dzielenie się doświadczeniami (00:31:07)
Zachęta do dzielenia się przemyśleniami na temat praktyki uważności oraz wsparcie dla podcastu.
Trankskrypt podcastu „Czym jest uważność?”:
(transkrypt wygenerowany automatycznie)
Aggie 00:00:00 Większość z nas nie zastanawia się nad tym, co przyjęliśmy i zaakceptowaliśmy wcześniej. To jest nasz fakt, to jest nasza prawda i to jest część naszej tożsamości. My w to wierzymy. Już to nazywa się właśnie brak uważności. Można to porównać do takiej bezmyślności, polegania na starych schematach bez zastanawiania się, bez ciekawości, czy aby na pewno tak jest. Jest. Tym brakiem uważności i pytanie czy my w takim braku uważności chcemy żyć?
Kamil 00:00:28 Hej, z tej strony Kamil.
Aggie 00:00:30 I Aggie.
Kamil 00:00:31 Witamy Was w podcaście Wagarowiczów. Mówimy o tym wszystkim, o czym zapomniała powiedzieć nam szkoła, czyli jak prowadzić swoje życie z pasją w dobrostanie zarówno fizycznym jak i psychicznym. Sięgamy do źródeł zarówno naukowych, jak i duchowych, jak i filozoficznych. Czyli jednym słowem projekt Fajne życie. Działamy.
Aggie 00:00:50 Dlaczego tak dużo mówi się o tej uważności? Po co w zasadzie mamy być uważni? Dlaczego to jest takie istotne? Podobno jest tak, że w 95 procentach prawie 100 działamy na co dzień na autopilocie. To znaczy, że nasze myśli są automatyczne i często nie zdajemy sobie sprawy z tego, o czym myślimy.
Aggie 00:01:15 Te myśli dzieją się same i. Wiemy o tym, że nasz umysł podświadomy przetwarza 11 milionów informacji na sekundę, a świadome zaledwie 40.
Kamil 00:01:30 Nie 40 milionów, tylko 40.
Aggie 00:01:35 Oznaczałoby to, że świadomie funkcjonujemy jedynie w 5% czasu i tak naprawdę większość życia przesypiamy. I to by wyjaśniało, dlaczego w naszym życiu pojawiają się podobne sytuacje, powtarzają się te same schematy, dlaczego odtwarzamy te same wzorce? Dlaczego nic się nie zmienia i stoimy w miejscu, chociaż chcielibyśmy ruszyć? I dlaczego tak trudno nam jest cokolwiek zmienić? Bo kiedy tylko zaczynamy jakąś nową rzecz czy jakiś nowy nawyk, czy podejmujemy się czegoś nowego, to szybko opada nam motywacja i poddajemy się. I ciągle pojawiają się jakieś trudności i po prostu odpuszczamy. Żeby coś zmienić, my musimy użyć świadomości, a to z kolei wymaga trochę więcej wysiłku. Dlatego, że nasz mózg chce oszczędzać energię i łatwiej zamiast polegać na utartych, starych, znanych nam schematach myślowych. Dlatego, że one już są. One są zakorzenione, są głęboko zakorzenione i to, co jest zautomatyzowane, to, co zakorzeniona jest po prostu łatwiejsze, wymaga mniejszych nakładów energii.
Aggie 00:02:57 Dobrym przykładem może być tutaj jazda samochodem. Kto jeździ? Komu nie zdarzyło się nie pamiętać drogi, jaką przyjechaliście, bo pochłonęła was rozmowa z kimś albo ciekawy podkast, albo myśli na jakiś konkretny temat. Pytanie jest takie. Kto wtedy prowadził samochód? Kto wtedy zatrzymał się? Kiedy trzeba się zatrzymać? Kto jechał?
Kamil 00:03:18 Autopilot? Autopilot wtedy prowadził. To jest taki tajemniczy przypadek. Kiedy jesteśmy w transie. Gdy to czasami zauważymy, to możemy się przestraszyć. Podobno, gdy jesteśmy w stanie łatwo wchodzić w tego typu trans, to jesteśmy również podatni na hipnozę. I tutaj również nasz nieświadomy umysł przejmuje kontrolę. Gdy nasz świadomy umysł czymś jest zajęty, albo po prostu jest w takim transie. Dlatego nasz nieświadomy umysł jest absolutnie niedoceniany, bo on naprawdę robi bardzo, bardzo dużo rzeczy.
Aggie 00:03:59 No właśnie. I pytanie jest takie skąd pochodzą nasze myśli? Nie. Często te myśli są automatyczne, wchodzą z tak zwanego automatu. To są te same myśli, które kiedyś powstały i myśląc te same myśli powodujemy, że przychodzą do nas te same emocje, przychodzą te same uczucia, a to z kolei prowadzi do takich samych nawykowych reakcji na tę sytuację, do takich samych rezultatów, jakie obserwujemy w naszym życiu, czyli do takiego życia.
Aggie 00:04:38 Czyli takie mamy życie, jak o nim myślimy. Więc jeżeli np. na widok samolotu albo na myśl samolotu moje automatyczne myśli kręcą się wokół czarnych scenariuszy, to znaczy, że kiedyś w takiej sytuacji to myśli powstały. Nie urodziłam się z tym, że z lękiem przed lataniem to to gdzieś się zawiązało, była jakaś sytuacja, coś to spowodowało. I teraz te myśli, które gdzieś mam, powodują lęk, powodują uczucie zgniecionego brzucha. Czyli mam to uczucie, wrażenie w ciele. I to z kolei będzie powodowało duży strach przed lataniem i w efekcie rezultat jaki? Np. unikanie latania, unikanie samolotów, unikanie podróżowania. Mimo np. silnej chęci eksplorowania świata kwituje. Mamy taką sytuację, że tak już mamy, tak jest i.
Kamil 00:05:38 To właśnie z tym urodzeniem się, z określonymi lękami czy z określonymi schematami również sprawa jest dosyć ciekawa. Są takie narzędzia nie do końca jeszcze zbadane, potwierdzone, ale często skuteczna, jak na przykład hipnoterapia rekreacyjna, gdzie możemy się cofnąć do nieświadomych, nieświadomych zdarzeń w naszym życiu obecnym lub nawet wcześniej.
Aggie 00:06:01 W naszych poprzednich wcieleniach, wcieleniach.
Kamil 00:06:03 Może brzmi to całkowicie jak jakiś tam odjazd i rozwiązanie i rozwiązanie, jak to się mówi. Rozwiązanie sznurówek nieco sznurówkami się mówi. Nieważne.
Aggie 00:06:14 Może być odjazd, ale pamiętajmy, że buddyści wierzą w reinkarnację i to jest zupełnie dla nich normalne. Wywodzimy się z takiego kręgu kulturowego, w którym w którym to było, inaczej traktowane takie podejście.
Kamil 00:06:31 No więc właśnie nie wiem, czy siedząc na wielkiej niebieskiej kulce trzymającej się w czasoprzestrzeni na nie wiadomo czym i nie wiadomo z jakiego źródła powstałej, cokolwiek powinniśmy określać jako odjechane, bo samo to, skąd przyszliśmy i jesteśmy jest odjechane na maksa.
Aggie 00:06:47 Dokładniej to, że tu jesteśmy nie tak.
Kamil 00:06:49 Ale właśnie wracając na ziemie okazuje się, że mamy dowody naukowe na możliwość dziedziczenia pewnych stanów np. depresji i myśli samobójcze mogą być dziedziczone i to zdarzało się w pokoleniach np. po holokauście i poważnych traumach. Okazuje się, że właśnie smutek, gniew, bardzo silne doświadczenia mogą zapisać się w genach. Też do niedawna było takie przekonanie, że tylko 2% naszego DNA jest na coś przydatne, że faktycznie coś robi, wpływa na kolor oczu, włosów, cechy fizyczne, a 90% 98% DNA było uznawane tzw. non coding DNA miało nawet taką okropną nazwę jak Junk DNA.
Aggie 00:07:35 Niesamowite, jak coś co istnieje jest życiem, może być uznane za junk, tak jak coś, co życiem jest.
Kamil 00:07:43 Nie wiemy, co to robi i po co to tam jest. Nazwijmy to jako junk DNA, a nie śmieciowe. W nomenklaturze naukowej takie sformułowanie funkcjonowało więc, ale jednak okazuje się, że właśnie to tam mogą być zaszyte te wszystkie cechy, o których mówiłem. Cechy emocjonalne, pewne zachowania, które dziedziczymy. Więc to trochę przypomina sytuację z umysłem świadomym i nieświadome. Tutaj mamy podobnie 2%. OK, wiemy co to jest i jak to działa. I tam są zapisane pewne rzeczy. 98%. Nie wiemy. Tak z umysłem świadomy ok, wiemy jak działa, można go opisać. I nieświadomy. I tutaj wchodzimy w taki trochę inny obszar. Polecam generalnie prace. Rachel Yehudy to jest profesor psychiatrii i neurobiologii. Jeżeli chcecie zgłębić temat przekazywania tych traum w pokoleniach to polecam zaglądnąć do jej prac i jej odkryć w tym temacie. Szalenie ciekawe rzeczy.
Aggie 00:08:49 Tak więc to jest jedna z przestrzeni, z których pochodzą nasze automatyczne myśli, czyli kiedy czasami nie wiemy skąd mamy takie myśli, czy takie lęki, czy takie, czy takie.
Aggie 00:09:00 Konkretna emocja to może być jedna. I jedno ze źródeł ich powstawania.
Kamil 00:09:07 Mogą być to poprzednie wcielenia, może to być dzieciństwo. Mogą to być rzeczy świadome, które pamiętamy, przeżyliśmy i one też mogą mieć wpływ.
Aggie 00:09:17 Dokładnie na nasze doświadczenia z przeszłości, bez względu na to, czy one są świadome, czy są pochodzą z dzieciństwa, są nieświadome czy pochodzą z poprzednich wcieleń. Czy też z naszej linii rodowej. To wszystko determinuje nasze reakcje dzisiaj i przez to w pewien sposób pozbawiają nas kontroli. My w pewnym sensie jesteśmy uwięzieni przez to, co myślimy, co pojawia się w naszej głowie na automacie. W ogóle jest tak, że kiedy jako dzieci mamy styczność z jakąś sytuacją, z jakimś zdaniem, które ktoś wypowiada, utrwala się ona w pamięci i później wraca do nas za każdym razem w podobnej sytuacji. W psychologii nazywa się to przedwczesne związanie poznawcze. I to są nasze przekonania, które formują się, zanim jeszcze możemy się nad nimi zastanowić. Bo jesteśmy dziećmi. My nie mamy wykształconej kory. My to wszystko chłoniemy w siebie.
Aggie 00:10:16 My to uznajemy za fakt. I takie przekonania można porównać do zdjęć, w których zamrożona zostaje znaczenie tego obrazu. Więc np. kiedy jako dziecko słyszymy, że wokół mówi się o ludziach starszych, że dużo chorują, że są schorowani i że tak to już jest, że starsi ludzie chorują i ich ciała nie są elastyczne. Zapisuje się w nas taki obraz zupełnie bezrefleksyjnie, dlatego że tak przyjmujemy świat jako dzieci. Po prostu tak jest. I kiedy już jesteśmy dorośli, jako osoba dorosła, nie kwestionujemy tego obrazu, bo to zdjęcie wtedy utrwaliło się i stało się fundamentem. Wiedzę na temat ludzi w starszym wieku, więc im będziemy starsi. Nawet jeżeli otrzymamy nowe zdjęcia, nowe obrazy, a więc poznamy nowe informacje o tym, że osoba starsza może zachować pełnię zdrowia, że nie musi być schorowana i że starość nie oznacza chorób. To im będziemy starsi, tym trudniej będzie nam uformować nowe przekonanie na ten temat, bo bardzo dużo na tym pierwotnym fundamencie zostało zbudowane. Oczywiście nie oznacza to, że to jest niemożliwe, bo jest to jak najbardziej możliwe.
Aggie 00:11:34 Dzięki temu, że nasz mózg jest plastyczny i może morze może się zmieniać. To jest tak, że jeżeli nas coś boli i jeżeli uznamy, że no w tym wieku to już boli i przyjmujemy to za naturalną oznakę starzenia się, to taki obraz się zakodował w głęboko w nas. Kiedy byliśmy dziećmi, to podświadomie będziemy oczekiwać więcej tego bólu, bo będziemy się go spodziewać, bo przecież w wieku starszym to już boli i będziemy go więcej czuć. I kiedy przyjmiemy ten ból, uznamy go jako oznakę starzenia się, to istnieje większe prawdopodobieństwo, że my z tym bólem nic nie zrobimy, bo tak już jest i tak będzie. I to już jest część, część życia. Podczas gdy tak naprawdę ten ból może być jakimś sygnałem dla nas zupełnie niezwiązanym z tym, że mamy tyle lat, ile mamy.
Kamil 00:12:33 To jest w ogóle zabawne. Ja obserwuję, w jaki sposób postrzegane są kontuzje przez 25 latków i 40 latków i z moich obserwacji to wygląda mniej więcej tak, że 20 latek ma kontuzję, leczy kontuzję i wraca do działania, wraca do gry.
Kamil 00:12:51 40 latek ma kontuzję i się zaczyna. Starość nie radość. To już tak jest, że w tym wieku to się musimy sypać. To już nie te lata co kiedyś itd. Kiedyś by to mi się nie stało, a teraz to coś tam itd. Co oczywiście często jest nieprawdą. Mamy też coraz więcej przykładów takich, które nawet sporcie zawodowym, które pokazują jak ludzki organizm może być naprawdę odporny, elastyczny, w jaki sposób może być, jak szybko może się regenerować w sporcie zawodowym. Novak Djoković czy Cristiano Ronaldo udowadniają to, że oczywiście też są pewne granice wszystkiego, prawda, Ale.
Aggie 00:13:36 Te granice też. To pokazuje, że te granice są przesuwane. To pokazuje też, że to nie do końca tak jest. Jak może nie do końca tak jest. Jak jak uwierzyliśmy.
Kamil 00:13:48 Dokładnie. Dokładnie tak.
Aggie 00:13:49 Bo większość z nas nie zastanawia się nad tym, co przyjęliśmy i zaakceptowaliśmy wcześniej. To jest nasz fakt, to jest nasza prawda i to jest część naszej tożsamości. My w to wierzymy już i to nazywa się właśnie brak uważności.
Aggie 00:14:08 Można to porównać do takiej bezmyślności. My uznajemy coś bezrefleksyjnie za fakt i poleganie na starych schematach, bez zastanawiania się, bez ciekawości, czy aby na pewno tak jest. Jest. Tym brakiem uważności pytanie czy my w takim braku uważności chcemy chcemy żyć? Psychologowie społeczni mówią, że to, kim jesteśmy w danym czasie, zależy głównie od kontekstu, w jakim się znajdujemy. Ale kto tworzy ten kontekst? I zobaczcie. Im bardziej będziemy uważni, tym bardziej to my możemy tworzyć te konteksty, w których się znajdujemy, bo przestajemy być zniewoleni przez kontekst, sytuacje. Więc uważność, bycie uważnym pozwala nam zauważać, co pozwala nam tworzyć, kreować nasze życie, nasze fajne życie, żyć na naszych zasadach, żyć w zgodzie z sobą, a nie przyjmować pewne rzeczy za pewnik. Bo uważność pomaga nam zadawać pytania. Być ciekawym, Ale czy na pewno tak? A dlaczego tak? A czym jest uważność? Uważność to jest bycie obecnym, bycie świadomym tego, co dzieje się w tej chwili, w tym momencie. To jest zauważenie tego, co jest takim, jakie jest.
Aggie 00:15:41 Kiedy my jesteśmy uważni, neurony w naszym mózgu uaktywniają się i jak byśmy zobaczyli wtedy wnętrze naszego mózgu zobaczylibyśmy, że dosłownie świeciły. Uważność nas także dosłownie ożywia. To jest nasz sposób bycia. To jest to, jak robimy kawę, jak sprzątamy po obiedzie, jak siedzimy, jak chodzimy, jak mówimy, jak słuchamy, jak oddychamy, jak pracujemy, jak trzymamy długopis, którą mamy ręce, jak czujemy nasze ciało, jak czujemy nasz oddech, jak słyszymy krople deszczu, które uderzają o okna. I uważność to też otwartość na to, co jest nieznane. Bo kiedy zdamy sprawę z tego, że nie wiemy tak wiele jeszcze, bo nie wiemy wielu rzeczy, nie wiemy więcej, nie wiemy niż wiemy. I kiedy damy sobie taką furtkę na to, żeby z ciekawością pytać, patrzeć, słuchać, to wtedy zaczynamy żyć świadomie. Wtedy wychodzimy z autopilota, wtedy zaczynamy świadomie kreować nasze życie, zaczynamy kreować nowe przekonania. Wtedy zaczynamy żyć z dużą ilością energii, z zaangażowaniem, z entuzjazmem. Bo uważność to jak popatrzymy na dzieci. Można.
Aggie 00:17:03 Można zobaczyć, że dzieciaki są naturalnie uważne. I uważność to jest takie zaciekawienie dziecka. To nie stawianie się w roli wszystko wiedzącego eksperta, który ma na wszystko odpowiedź. To jest postawienie się w roli osoby uczącej się, takiego ucznia życia, który ciągle może dowiedzieć się czegoś nowego. To jest pytanie a powiedz mi, jak to działa? A jak to działa? Czym to jest? I uważność to jest też uważność na drugiego człowieka. To jest też zauważanie nowych rzeczy w bliskich nam osobach. Bo. Osoba, z którą jesteś od roku, nawet od wczoraj, nawet od 10 lat, od 20 lat, to już nie jest ta sama osoba, która była wtedy. To jest już zupełnie inny człowiek. Dlatego, że my wszyscy się zmieniamy, nasze komórki się zmieniają, wymieniają, my rozwijamy się i albo się nie rozwijamy, aczkolwiek się i tak wymieniamy. Czy tego chcemy, czy nie chcemy, więc dzięki uważności my możemy tę zmianę zauważyć. Możemy. Być na bieżąco z tym, kim ten człowiek teraz jest. Bez tego, że zatrzymamy sobie jakiś obraz sprzed lat, który mamy zamrożony i myślimy, że ta osoba taka i taka jest, Ja wiem, że ty tak masz, ty taki jesteś i już.
Aggie 00:18:33 No nie jest tak, bo jeżeli my też zobaczcie, że jeżeli my mówimy komuś, że ty jesteś już taki i taki i nie dajemy przestrzeni takiej i naszej wiary w to, że druga osoba może się zmienić, że może coś zrobić. I dalej. Uważność to jest też zauważanie nowych rzeczy w sytuacji, w jakiej się znajdujemy. Czyli nie czekamy na to, aż kiedyś skończy się projekt X. Albo jak skończę pracę, albo jak skończę słuchać ten podcast. Wtedy będę dobrze spędzać czas i dobrze się czuć. Gdziekolwiek jesteśmy, w jakiejkolwiek sytuacji. Wystarczy, że skierujemy naszą uważność, naszą uwagę na to, co robimy, co dzieje się w tej chwili. Bo ta uważność przyniesie nam dobre samopoczucie tu i teraz. I dzięki uważności możemy zmieniać perspektywę patrzenia na życie. Wracając jeszcze do relacji możemy zmienić perspektywę na życie, na relację, na drugą osobę. Dzięki takiej uważności. Jeżeli mamy np. partnera, który notorycznie po gotowaniu zostawia otwarte szafki, albo nie odkręca, albo nie dokręca jakichś słoików. I możemy się na taką osobę wkurzać, że nie sprząta po sobie w kuchni, że zostawia bałagan w kuchni, nie pokazuje palcem to nie ja, to nie ja, Nie wcale.
Aggie 00:20:07 To możemy cały czas przez te 10, 15, 18 lat wkurzać się na co drugą osobę, a możemy włączyć uważność i możemy zobaczyć ok. Zostawiasz otwarte szafki albo zostawiasz otwarte pojemniki, ale gotujesz, gotujesz dla nas, gotujesz dla mnie. I możemy zobaczyć też inną perspektywę. Możemy zatrzymać się i i zamienić naszą złość w ciepłą wdzięczność.
Kamil 00:20:46 Możemy po prostu. W tej chwili możemy zobaczyć, że ok. Ja się tak czuję. No i samo dostrzeżenie tych swoich emocji, tego co się dzieje już jest pewnego rodzaju praktyką i potrafi to już potrafi zmienić nasze nastawienie. A potem zamknięcie np. szafki albo powiedzenie komuś, co się uważa o tym, żeby te szafki zamknął, też można z uważnością zrobić w zupełnie inny sposób i zupełnie inaczej może wyglądać ta współpraca czy właśnie relacja. Przez to, że będziemy uważni. Jakby całej tej sytuacji, to nie chodzi o to, żeby nas coś nie wkurzało też czasami, bo i tak się możemy cały czas wkurzać. A możemy nie, bo możemy to zmienić. Oczywiście. Natomiast ta uważność pomaga, niesamowicie wpływa na to, w jaki sposób my odbieramy to, co się dzieje.
Kamil 00:21:33 Zarówno to wszystko się dzieje w nas, bo to się dzieje na zewnątrz, ale tak naprawdę to uczucie my wytwarzamy sami w sobie.
Aggie 00:21:42 Dzisiaj możemy się wkurzać o te szafki, a jutro nie. Albo ktoś się będzie wkurzał, a druga osoba nie. To znaczy, że to gdzieś tam uderza albo naciska jakiś guzik w nas. I tutaj piękną pracą jest właśnie praca wewnętrzna, czyli kiedy to my przyjrzymy się temu, dlaczego mnie to wkurza. Dlaczego to tak często tak naciska ten mój guzik, który powoduje, że przychodzą takie myśli, że przychodzą takie emocje. Wtedy z uważnością możemy z tym popracować i zobaczyć. I tak samo z uważnością możemy zakomunikować to drugiej osobie i powiedzieć Słuchaj, ja czuję się tak i tak. I wiem, że to nie jest przez ciebie. Natomiast to, że wkurzam się, wynika z tego i z tego, i to uważność tutaj też jest niesamowitym. Niesamowita w komunikacji z drugą osobą, bo nie wchodzimy znowu w ten sam schemat, a Ty znowu nie posprzątała eś i cały czas to samo, to samo i to samo, Później zachowania i itd.
Aggie 00:22:42 Uważność jest bardzo ważnym aspektem buddyzmu. Uważność przynosi nam. Buddyzm mówi, że uważność przynosi nam możliwość wyboru. Bo kiedy jesteśmy uważni i świadomi tego, co się dzieje, co się wydarza, możemy podjąć inną decyzję. Możemy. Możemy zachować się inaczej. Możemy powiedzieć coś innego. Ta uważność uwalnia nas od autopilota. Pokazuje nam, że tak naprawdę powodem naszego wkurzenia, złości, lęku, naszego cierpienia, jak to mówi buddyzm, jest obraz tego lęku czy tego strachu, czy tego cierpienia, a nie rzeczywistość. Bo kiedy boimy się wody, boimy się pływać i siedzimy sobie w fotelu, to aż na samą myśl drży na samą myśl drży już, że coś się może wydarzyć i budzą się w nas prawdziwe uczucia, prawdziwe emocje. Więc tak naprawdę jak sobie zdamy z tego sprawę, to okaże się, że my boimy się obrazu mentalnego morza. My boimy się obrazu morza, czyli tego, co wytwarzamy w naszej głowie. I kiedy wprowadzimy tę uważność, zdamy sobie sprawę z tego, że my przecież siedzimy teraz na fotelu w naszym domu, bezpiecznym i ciepłym domu.
Aggie 00:24:14 Mamy wszystko to, czego potrzebujemy i my mamy reakcje w ciele, w emocjach na obraz, a nie na morza. Bo można utonąć w morzu, ale nie można utonąć w obrazie. I to jest zdanie, które polecam powtarzać sobie w różnych sytuacjach. Można utonąć w morzu, ale nie można utonąć w obrazie tego morza, bo tego morza w tym momencie w tej chwili nie ma. I my cierpimy dlatego, że ciągle oglądamy obrazy z przeszłości. W naszej głowie pojawiają się te myśli, te obrazy z przeszłości, a my w rzeczywistości jesteśmy bezpieczni. Jesteśmy cali, jesteśmy zdrowi i mamy zdolność do tego, żeby cieszyć się cudem chwili, w której się znajdujemy. I żeby pozbyć się strachu. Zaczynamy od uświadomienia sobie, od uważności na to, że strach jest w nas i my nie uciekamy od tego. My uznajemy go, my reagujemy na niego ciepło, z czułością. My ten strach przyjmujemy. Buddyzm mówi też, że zanim zajmiemy się tymi trudnymi emocjami, warto jest kultywować uważność na to, co jest dobre, na szczęście na radość i w buddyzmie.
Aggie 00:25:48 Robimy to poprzez uważny oddech. Oddech bardzo szybko prowadzi nas do tego, co jest tu i teraz. Biorę wdech. Jestem świadoma uczucia radości, jaka we mnie we mnie jest. Biorą wydech. Jestem świadoma uczucia radości, jakie we mnie jest i powtarzamy sobie to z każdym wdechem i wydechem. I to jest praktyka, więc to trzeba wykonywać w ramach. W miarę upływu czasu i regularnego praktykowania. Okaże się, że zaczniemy tę radość zauważać, nawet jeżeli początkowo możemy jej nie widzieć. Buddyjska praktyka uważności dotyczy absolutnie każdego aspektu życia. Mindfulness to uważność na wszystko, co dzieje się tu i teraz, w tej chwili. Zaczynamy od oddechu, czyli teraz. Biorę wdech, a teraz biorę wydech. Teraz wiem, że biorę wdech i teraz wiem, że biorę wydech. I dalej mam uważność na ciało. Wiem co się dzieje w moim ciele. Mam świadomość tego gdzie jest moje ciało, co ono czuje. To jest świadomość zmysłów, czyli wiem co czuję, wiem co widzę, jestem świadoma dźwięków, które do mnie docierają dalej. To jest świadomość myśli, które przychodzą.
Aggie 00:27:10 To jest świadomość emocji, jakie są we mnie, budzą. To jest świadomość uczuć i wrażeń, które w ciele się pojawiają. To jest świadomość naszych przekonań. I buddyzm mówi, że każda czynność wykonywana z uważnością zmienia nasze życie. Bo my możemy napić się wodę, możemy zjeść kanapkę, możemy rozmawiać z dzieckiem, możemy sięgać po telefon z uważnością. Jeżeli Was ten temat ciekawi, bardzo polecam książki buddyjskie na ten temat, bo z jednej strony są bardzo proste i z drugiej strony są świetnym przewodnikiem po tym jak tą uważność praktykować. Bo kiedy nie praktykowali śmy uważności do tej pory. Na początku może to wydawać się trudne, ale tak naprawdę to nie jest trudne, Bo kiedy zaczniemy być uważni i będziemy być w tu i teraz, będziemy osadzeni tu, gdzie jesteśmy, to okaże się, że. poczujemy taką lekkość i że czujemy większy dystans i nie reagujemy od razu, automatycznie i wychodzimy z tego autopilota, bo widzimy, że mamy sprawczość. Odzyskujemy kontrolę nad swoim życiem, nad swoimi zachowaniami, nad swoimi myślami, nad swoimi uczuciami.
Aggie 00:28:27 Bo nie reagujemy inaczej, bo reagujemy inaczej, a nie tak, jak do tej pory nawykowo reagowaliśmy. I to praktykowanie uważności. Wydaje mi się, że jest jedną z najważniejszych życiowych naszych praktyk, które prowadzą do naprawdę fajnego życia. I chcę Wam też powiedzieć już na koniec, że w naszym projekcie Fajne życie uważność będzie jedną z praktyk, które będziemy razem wykonywać po to, żeby stały się nawykiem, żeby stały się czymś, co co nam towarzyszy na co dzień i co naprawdę zmienia nasze życie. Bo to naprawdę zmienia nasze życie. Dzięki bardzo za dziś. Mam nadzieję, że tym podcastem zainspirowali Was do tego, żeby teraz zwracać większą uwagę na to, gdzie jesteś, co robisz. Jak teraz gdzieś idziesz albo jedziesz samochodem, albo po prostu sobie siedzisz i słuchasz, to zachęcam Cię do tego, żeby jak skończysz słuchać tego nagrania, żeby sobie można zamknąć oczy. A może nie? Ale żeby wziąć jeden wdech, powiedzieć sobie teraz wiem, że biorę wdech, wydech, powiedzieć sobie teraz wiem, że biorę wydech i po prostu sobie pobyć.
Aggie 00:29:44 Popatrzeć gdzie jestem, co się znajduje wokół mnie lub posłuchać jakie dźwięki są, żeby może dotknąć struktur, które są wokół mnie, mojego ciała, żeby poczuć co się dzieje w moim ciele, Żeby poczuć miejsca, w których nasze ciało styka się z podłogą, z fotelem, z krzesłem, z łóżkiem. Żeby tak pobyć tu i teraz, gdzie ja jestem i wracać do tego regularnie. Można sobie ustawić taki dzwoneczek albo jakiś alarm w telefonie, który będzie nam przypominał o tym na przykład co godzinę. Że daj sobie teraz jedną minutę uważności. I to będzie budowało w nas taki piękny nawyk tego, żeby. Żeby świadomie podchodzić do tego, co robimy, gdzie jesteśmy. Jestem bardzo ciekawa Waszych Waszych przemyśleń na ten temat. Czy praktykuję uważność? Czy praktykowaliście, Czy może chcecie teraz zacząć? Podzielcie się z nami swoimi spostrzeżeniami, swoimi przemyśleniami. Jeżeli podkast Wam się podobał, zachęcamy do tego, żeby podzielić się nim z innymi osobami. I oczywiście zostawić też gwiazdeczkę, bo dzięki temu podkast Wagarowiczów może docierać do osób, które chciałyby dowiadywać się o tych rzeczach, o których tutaj mówimy. Także dzięki bardzo za dzisiaj i do usłyszenia.
