Jak pozbyć się negatywnych myśli? Praktyka Wdzięczności.
Dlaczego mamy więcej myśli negatywnych niż pozytywnych? Czy coś możemy z tym zrobić? Dzisiaj rozmawiamy o praktyce wdzięczności, która zmienia nasze podejście do życia, wpływa na nasze zdrowie nie tylko psychiczne, ale też…. fizyczne.
Podcast dostępny również tutaj: Spotify | Apple Podcasts | Google Podcast
W dzisiejszym odcinku: „Jak pozbyć się negatywnych myśli?”:
- Dlaczego skupiamy się na negatywnych myślach?
- Jak myśleć pozytywnie?
- Co daje praktykowanie wdzięczności?
- Jak praktykować wdzięczność na co dzień?
- Czy wdzięczność może zmienić twoje życie?
- Naukowe fakty dotyczące wdzięczności
Linki:
PODCAST: Journaling. Praktyka pisania, która zmienia życie.
PODCAST: How To Understand And Assess Your Mental Health | Huberman & Conti.
PODCAST: Jak osiągnąć każdy cel?
Społeczność #ProjektFajneŻycie
Zapraszamy Cię do dołączenia do społeczności #PFŻ, w której znajdziesz osoby, z którymi wspólnie możesz się rozwijać i które tak jak Ty, chcą tworzyć fajne życie w pełni zdrowia, energii i dobrych wajbów.
Tutaj możesz dołączyć do społeczności Projektu Fajnego Życie.
To grupa, w której inspirujemy się i dzielimy się wiedzą, której zastosowanie pozwala na zdrowe, długie i fajne życie, na wykorzystanie własnego potencjału, wolność osobistą, szczęście, radość z życia, znalezienie swojej pasji, wiedzą, która powinna być podstawą w szkole. Wierzymy, że każdy człowiek zasługuje na fajne życie.
Poprzez #ProjektFajneZycie budujemy bazę wiedzy, która naszym zdaniem powinna być podstawą w naszej edukacji.
Rozdziały podcastu „Jak pozbyć się negatywnych myśli. Praktyka wdzięczności”:
Wprowadzenie (00:00:00) Omówienie tematu wdzięczności i skupienie na badaniach naukowych dotyczących tendencji ludzi do negatywnego myślenia.
Dlaczego myślimy negatywnie? (00:01:26) Analiza dlaczego ludzie mają tendencję do myślenia negatywnego i skupienie na eksperymencie związanych z postrzeganiem informacji negatywnych.
Eksperyment naukowy (00:02:21) Omówienie eksperymentu, w którym badano reakcje uczestników na informacje pozytywne i negatywne oraz ich zdolność do zmiany nastawienia.
Trudność w zmianie myślenia (00:04:44) Analiza trudności w zmianie myślenia z negatywnego na pozytywne oraz czasu potrzebnego do dokonania takiej zmiany.
Biologiczne i społeczne uwarunkowania negatywnego myślenia (00:06:15) Omówienie biologicznych i społecznych aspektów wpływających na skłonność do negatywnego myślenia.
Media i negatywne myślenie (00:08:48) Analiza wpływu mediów, w tym telewizji i social media, na nasze myślenie i postrzeganie świata.
Skłonność do negatywnego myślenia (00:09:47) Omówienie wpływu skłonności do negatywnego myślenia na podejmowanie decyzji i reakcje emocjonalne.
Motywacja i negatywne myślenie (00:12:20) Analiza wpływu negatywnego myślenia na motywację i realizację celów.
Konkluzja (00:13:24) Podsumowanie, że praktyka i wysiłek są potrzebne do utrzymania pozytywnego myślenia.
Trening pozytywnego myślenia (00:13:58) Omówienie możliwości treningu umysłu do pozytywnego myślenia i plastyczności mózgu.
Badania naukowe na temat wdzięczności (00:14:38) Przedstawienie wyników badań związanych z praktyką wdzięczności i jej pozytywnym wpływem na zdrowie psychiczne i fizyczne.
Praktyka wdzięczności (00:15:14) Omówienie korzyści płynących z praktykowania wdzięczności, takich jak zmniejszenie stresu, poprawa zdrowia serca i jakości snu.
Wprowadzenie praktyki wdzięczności w życie codzienne (00:19:10) Sposoby na włączenie praktyki wdzięczności do codziennego życia, w tym prowadzenie dziennika i poszukiwanie pozytywnych chwil.
Wytrenowanie umysłu do pozytywnego myślenia (00:24:19) Omówienie możliwości wytrenowania umysłu poprzez praktykowanie wdzięczności i zmiany w sposobie postrzegania życia.
Praktyka wdzięczności a zmiany w mózgu (00:26:42) Przedstawienie praktyki wdzięczności, która wywołuje pozytywne zmiany w mózgu i wpływa na nasze nastawienie.
Wprowadzenie do wdzięczności (00:28:12) Omówienie wdzięczności jako uczucie wywołane pomocą i empatią w badaniach naukowych.
Badania naukowe dotyczące wdzięczności (00:28:18) Różnice w podejściu naukowym do wdzięczności, emocjonalne reakcje na otrzymaną pomoc.
Praktykowanie wdzięczności (00:29:41) Naukowo potwierdzone praktyki, łączenie z emocjami, wpływ na mózg i fizjologię.
Zwracanie uwagi na stan umysłu (00:32:48) Techniki zwracania uwagi na stan umysłu, wpływ na praktykowanie wdzięczności.
Podejście do życia i zdrowie psychiczne (00:37:17) Zdrowe podejście do życia, sprawczość, wdzięczność, i ich wpływ na zdrowie psychiczne.
Odpowiedzialność i sprawczość (00:39:18) Rola odpowiedzialności i sprawczości w podejściu do życia i praktykowaniu wdzięczności.
Motywacja do praktykowania wdzięczności (00:40:57) Motywacja do kultywowania wdzięczności, paradoksalne skutki unikania wdzięczności.
Dlaczego ludzie mają tendencję do negatywnego myślenia? (00:41:01) Omówienie preferencji ludzi wobec bólu i przyjemności.
TRANSKRYPT:
Aggie (00:00:00) – Myślimy, że im szybciej coś dogonimy. Wierzymy, że wtedy nasza szklanka się napełni i wtedy będziemy szczęśliwi I wtedy będziemy wdzięczni za to, że jesteśmy szczęśliwi. Tylko, że to nigdy nie następuje. Bo jeżeli w nas w środku jest poczucie braku, my nigdy nie poczujemy spełnienia. I zaczynamy od siebie. Od praktykowania tego, że ja już wszystko mam w sobie, czego potrzebuję, że już wszystko jest. Cześć! Witajcie. Dzisiaj chcemy porozmawiać o czymś, co naprawdę zmienia życie. O czymś, co jest cechą najszczęśliwszych ludzi na świecie. I pamiętajmy, że mówiąc najszczęśliwszy człowiek na świecie, nie mamy na myśli człowieka bez problemów, bo taki człowiek żyjący nie istnieje. Każdy z nas ma różne problemy, różne przeszkody w życiu, różne sytuacje, różne procesy. Ale ludzie, którzy są szczęśliwi i spełnieni, reagują na te przeszkody, problemy inaczej niż ludzie, którzy szczęśliwi nie są. Porozmawiamy dzisiaj o wdzięczności i o tym, że wdzięczność jest praktyką. W ogóle Zobaczcie dlaczego tak jest, że mamy w głowie więcej negatywnych myśli niż pozytywnych.
Aggie (00:01:26) – Zastanawialiście się, dlaczego tak jest, że tak dużo w naszej głowie krąży tych negatywnych myśli? Dlaczego jest ich więcej? Dlaczego zamiast rozpamiętywać najlepsze, najfajniejsze momenty dnia, tak dużo i gęsto myślimy o tym, co wydarzyło się fajnego? Chociaż to była jedna malutka sytuacja. Dlaczego częściej narzekamy? Dlaczego dzielimy się naszą niedolą z innymi? Stara wada u mnie i dlaczego dzielimy się tym, jaka dzisiaj jest beznadziejna pogoda niż tym, co dobre, co fajne, co wartościowe? Dlaczego dźwięczą nam ciągle w głowie zmartwienia, lęki, niepewność? I dlaczego tak jest, że porażka przykleja się do naszego umysłu bardziej niż sukces? I dlaczego tych sukcesów nie widzimy w ogóle?
Kamil (00:02:21) – Był taki eksperyment. Naukowcy przeprowadzili i było tak, że podzielono uczestników eksperymentu na dwie grupy i opowiedziano tym obu grupom o zabiegu chirurgicznym i pierwszej grupie powiedziano, że zabieg przebiega pomyślnie w 70% przypadków. A drugiej grupie powiedzieli, że zabieg nie udaje się w 30% przypadków. Generalnie to jest jedno i to samo wydawałoby się, prawda? No bo jak się nie udaje w 30% to się udaje, w 70% udaje się oczywiście w cudzysłowiu.
Kamil (00:03:08) – Natomiast. Ważne jest to, jaki ten komunikat był, czy mówiliśmy o pomyślności 70% czy właśnie nie pomyślności 30% przypadków. I generalnie nie jest żadnym zaskoczeniem, że pozytywnie o zabiegu myślała pierwsza grupa, a druga grupa oczywiście myślała negatywnie o tym zabiegu. Czyli w momencie kiedy powiedziano ludziom, że 70% jest super, to mieli pozytywne reakcje i myśleli pozytywnie o takiej metodzie, takim zabiegu. A druga grupa, która się dowiedziała, że 30% nie działa, nie ma sukcesu w tym zabiegu, to miała negatywne nastawienie do tego. Ale to jest nie koniec, dlatego że powiedziano uczestnikom z pierwszej grupy, że mogą pomyśleć. O tym zabiegu w taki sposób, że przebiega niepomyślnie. Przy 30% tym powiedziano co mieli pozytywny stosunek do tego i okazuje się, że nie myśleli już o nim pozytywnie, że zmienili zdanie i zobaczyli, że ok, faktycznie to to nie jest, to nie jest dobry zabieg i drugiej grupie. Drugiej grupie natomiast, która miała negatywne zdanie na ten temat powiedziano, że. No ale słuchajcie, przecież w 70% przebiega pozytywnie ten zabieg.
Kamil (00:04:44) – Ale co się okazało? Ta grupa nie zmieniła swojego zdania, nie zaczęła myśleć pozytywnie o tym zabiegu, pomimo tego, że przecież 70% to daje rezultaty. I dlaczego się tak dzieje? Czy może tak być, że faktycznie jest nam mentalnie trudniej przejść z myślenia negatywnego o stracie do myślenia pozytywnego o zyskach niż odwrotnie, niż przechodzić z czegoś pozytywnego do negatywnego. I wykonano kolejny eksperyment i okazało się, że kiedy ludzie musieli zmienić myślenie z pozytywnego na negatywne, to zajęło im to średnio 7 sekund, a kiedy musieli zmienić myślenie z negatywnego na pozytywne, zajęło im to znacznie więcej czasu, niemal 11 sekund. Więc to pokazuje nam, że jak coś już postrzegamy jako stratę, jak już mamy jakiś obraz negatywny jakiejkolwiek rzeczy, to to się tak nam przykleja do głowy, że się opiera naszym wysiłkom. Jeżeli chcemy zmienić tego myślenie, myślenie o tym. Natomiast jeżeli coś. Jest dla nas. Mamy negatywny do czegoś stosunek do. Jest naprawdę ogromną pracą, żeby to zmienić i żeby zacząć o tym myśleć, że to jest coś dobrego.
Aggie (00:06:15) – Po prostu jesteśmy bardziej skłonni postrzegać świat negatywnie niż pozytywnie.
Kamil (00:06:22) – To się w ogóle też, z tego co pamiętam, w badaniach takich nad językiem przejawia, że mamy więcej w języku słów, które opisują negatywne stany i odczucia, niż słów, które opisują pozytywne. Już nie przytoczę, gdzie dokładnie to było, natomiast tak.
Aggie (00:06:41) – A to też ma znaczenie, ile słów znamy, które opisują stany pozytywne i negatywne i ilu używamy. Bo to, jakich słów używamy do opisu tych stanów decyduje o tym, jak się czujemy, czy pozytywnie, czy negatywnie. To też są twarde badania na ten temat. Bardzo ciekawe jest to zjawisko w psychologii. Być może znacie. Nazywa się ją Negatywem bis, czyli skłonność naszego mózgu do głębszego przeżywania zdarzeń negatywnych niż pozytywnych. Więc my częściej zwracamy uwagę na zagrożenia i wszystko to, co negatywne i łatwiej nam jest przeoczyć i nie dostrzec tego, co jest dobre. Jest to efekt ewolucji kiedyś historii ludzkości. Zwracanie uwagi na zagrożenia było kwestią życia lub śmierci i ten, kto sprawniej wyłapywał niebezpieczeństwa, po prostu miał większe szanse na przetrwanie. I my tę cechę odziedziczyliśmy po naszych przodkach.
Aggie (00:07:42) – I poprzez skupianie się na tych zagrożeniach nasz mózg chce nas chronić. Więc możemy pomyśleć o tym sobie, że to jest dobra rzecz. To jest dobra cecha i dzięki temu możemy ją lepiej zrozumieć. I neurobiologia udowadnia, że kiedy mamy styczność z tym, co jest negatywne, zwiększa się aktywność naszego mózgu. Konkretnie w korze przedczołowej, co nie ma miejsca w przypadku doświadczeń pozytywnych. Oznacza to, że ponieważ informacje negatywne powodują taki wzrost aktywności tej części mózgu, która jest odpowiedzialna za przetwarzanie najważniejszych informacji, za nasze zachowanie, za nasze myśli, nasze decyzje, nasze podejście. Są one kształtowane negatywnymi zdarzeniami czy informacjami. A więc kiedy czytamy wiadomości, w których dzieją się same dramaty, nasz mózg staje się bardziej aktywny i bardziej to na nas będzie wpływać niż wiadomości dobre i pozytywne. Taką mamy biologię.
Kamil (00:08:48) – Nie bez powodu jak otworzymy sobie wiadomości w telewizji, to można sobie policzyć ile jest komunikatów negatywnych i tych, które prowadzą do naszego strachu, do i do przedstawienia nam potencjalnych złych możliwości, złych scenariuszy wypadków itd. A ile jest rzeczy dobrych? I to też pokazuje, że jesteśmy po prostu na nasze anteny w naszych głowach są nastawione na wyszukiwanie zagrożeń negatywnych rzeczy potencjalnych, które mogą nas dotykać.
Aggie (00:09:25) – Dokładnie. Więc to czym jesteśmy otoczeni, jakimi wiadomościami. Nie mówię, że to musi być telewizja, ale te negatywne wiadomości są w wielu różnych źródłach. To wpływa na to, jakie mamy myśli. Jeżeli mamy dużo negatywnych myśli, dużo lęku i strachu. Warto się przyjrzeć temu, jak wygląda nasze otoczenie i skąd przychodzą do nas informacje czy to świadomie, czy podświadomie.
Kamil (00:09:47) – Ja to mówię telewizja i wiadomości. Używam takiego reliktu trochę. Nie wiem kiedy ostatni raz widziałem. Wiadomości w ogóle nie mam na telewizorze stacji. Już tam jest Netflix i ewentualnie jakieś filmy pożyczone. Nie wiem jak to jest u Was. Więc to jest taki relikt i czasami może się wydawać, że nie oglądam wiadomości, to do mnie to nie dociera. Teraz mamy wiadomości w postaci tych urządzeń, na.
Aggie (00:10:13) – Które gramy czy Facebook.
Kamil (00:10:15) – I to tam odbywa się ta gra wiadomości informacyjnej, to tam toczy się gra o naszą uwagę, więc warto przełożyć sobie te. I ja mówiłem szukać w wiadomościach ile jest takich wiadomości pozytywnych i negatywnych. Przełożymy to też na social media i na to co nas otacza w telefonie.
Kamil (00:10:41) – Jeżeli subskrybuje jakiekolwiek kanały czy wiadomości czy serwisy informacyjne tam, to tam też trzeba sobie tego poszukać i zobaczyć jak to tam wygląda i dlaczego.
Aggie (00:10:54) – Bo to prowadzi do tego, że my budujemy nasze postrzeganie świata na podstawie tego, co słyszymy, czy czytamy w wiadomościach, czy na Facebooku, czy gdziekolwiek, czy w jakikolwiek źródłach, z których korzystamy. I to jest negatywne postrzeganie świata. Widzimy ten świat w ciemnych barwach, także w relacjach. Ma to taki wpływ, że my spodziewamy się podświadomie czegoś najgorszego od drugiej osoby. Widzimy to, co negatywne, to, co jest złe, zamiast to, co chcielibyśmy zobaczyć, to jest dobra. I nasza tendencja właśnie do skupiania nadmiernej uwagi na tym, co jest negatywne, może wpływać na to, jakie podejmujemy w życiu decyzje. Dwóch badaczy, laureaci Nagrody Nobla Kahneman i Czerski, wykazali, że kiedy ludzie podejmują decyzje, więcej uwagi przykładają do negatywnych aspektów tej decyzji niż do pozytywnych. Czyli ludzie częściej boją się konsekwencji, negatywnych rezultatów, które wynikają z ich decyzji, niż chcą cieszyć się pozytywnymi efektami.
Aggie (00:12:06) – I co ciekawe, wiemy też z badań, że ludzie mają silniejszą negatywną reakcję emocjonalną, kiedy stracą 20 dolarów, niż pozytywną reakcję, kiedy otrzymają 20 dolarów.
Kamil (00:12:20) – Pięknie można to przełożyć na narzędzia, które używamy do motywowania się, do zrobienia czegoś, do realizacji naszych celów. O tym mówiliśmy w podcaście O celach. Jaka jest naukowo udowodniona metoda w momencie, kiedy nie mamy ochoty do końca robić czegoś, czego zaplanowaliśmy? I to też wiąże się właśnie z tym mechanizmem. Więc to jest też tak, że możemy go wykorzystywać w swoich celach.
Aggie (00:12:48) – Więc ok. Wiemy już, dlaczego mamy taką tendencję do ciemnych, negatywnych myśli, do zamartwiania się i trudność w utrzymaniu pozytywnego, lekkiego podejścia do życia. I powstaje w związku z tym pytanie co z tym możemy zrobić? Jak możemy myśleć pozytywnie? I już domyślacie się, już wiecie, bo to wynika z tego, o czym mówiliśmy. Z tych badań, które przedstawialiśmy, że należy włożyć więcej pracę w to, żeby zobaczyć pozytywną stronę życia. To jest po prostu praca. Codzienna praktyka to jest wysiłek.
Aggie (00:13:24) – Jeżeli chcemy więcej pozytywów w życiu, potrzebujemy codziennie nad tymi pozytywnymi świadomie pracować, tak jak ćwiczymy mięśnie, żeby były silne i nie zmniejszały się. Bo w ogóle nie wiem czy wiecie, ale od piątego roku życia nasze mięśnie tracą na wadze Hahahahahahaha. Co powoduje szybkie starzenie się, więc nie ćwiczymy po to, żeby mieć sześciopak. Chociaż może też, ale przede wszystkim po to, żeby być, mieć zdrowe mięśnie i żeby ona nam nie wystarczały. Po prostu te.
Kamil (00:13:56) – Związane z gęstością kości.
Aggie (00:13:58) – Treningi tak. I tak samo ćwiczymy nasz mięsień pozytywnego myślenia o życiu. To jest tak samo jak praktyk, które które składają i które będą wynikać w tym, że będziemy mieli to pozytywne nastawienie. Ale ono samo nie spada, nie spływa tak jak to negatywne i to wymaga wysiłku. Ale dobra wiadomość jest taka, że możemy wytrenować nasz umysł, żeby żeby myślał pozytywnie. I tak naprawdę powinniśmy to robić dlatego, że nasz mózg jest plastyczny i on bardzo potrzebuje nowych bodźców, Potrzebuje nauki, nowych rzeczy przez całe nasze życie, nie tylko w szkole.
Aggie (00:14:38) – Całe życie się uczymy i całe życie powinniśmy wystawiać się na nowe sytuacje. No dobra, ale jak to robić? Pierwsza rzecz to jest praktyka wdzięczności, do której dzisiaj podejdziemy trochę z dwóch stron i opiszemy ją z dwóch stron, jak zostało to opisane w neurobiologii. Jest takie jedno badanie z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davis, które pokazuje, że samo pisanie przez kilka minut dziennie o wszystkim, co napawa nas wdzięcznością, może zwiększyć nasze poczucie szczęścia, dobrostanu i zdrowia.
Kamil (00:15:14) – Nie wiem, czy chcecie słuchać dokładnie, co tam w tym badaniu było i jednocześnie myślę, że warto. A tam w tym badaniu wyszło tak. Prowadzenie dziennika wdzięczności przez dwa tygodnie spowodowało utrzymujące się obniżenie odczuwanego stresu o 28% i depresji o 16% u pracowników służby zdrowia. Dalej wdzięczność jest związana z 23 procentowym obniżeniem poziomu hormonów stresu kortyzolu. Praktykowanie wdzięczności skutkowało 7 procentowym zmniejszeniem bio markerów stanów zapalnych u pacjentów z niewydolnością serca. Dwie formy praktyki wdzięczności Accounting blessing, czyli po polsku liczenie.
Aggie (00:16:05) – Błogosławieństw.
Kamil (00:16:06) – I pisanie listów wdzięczności, zmniejszyły ryzyko depresji u pacjentów zagrożonych o 47% w okresie sześciu miesięcy.
Kamil (00:16:16) – Ciekawe jest, że spożycie tłuszczów w diecie maleje nawet o 25%, gdy ludzie prowadzą dziennik wdzięczności. Codzienna praktyka wdzięczności może spowolnić efekty neuro degeneracji mierzone wzrostem płynności werbalnej o 9%, które występują wraz z wiekiem. Osoby wdzięczne mają o 16% niższe ciśnienie hurtowe i o 10% niższe ciśnienie skurczu w porównaniu z mniej wdzięcznymi. Wdzięczni pacjenci w stadium B bezobjawowo i niewydolności serca byli o 16% mniej, depresji mniej. W depresji mniejszy stres, jakkolwiek to brzmi.
Aggie (00:17:01) – To zdanie musisz przeformułować.
Kamil (00:17:04) – Wiadomo o co chodzi. O 20% mniej zmęczeni i o 18% bardziej skłonni wierzyć, że mogą kontrolować objawy swojej choroby w porównaniu z mniej wdzięcznymi. Pisanie listu wdzięczności zmniejszyło uczucie po polsku tutaj beznadziejności. Jest takie słowo Hopeless, po angielsku poczucie.
Aggie (00:17:24) – Beznadziei.
Kamil (00:17:26) – I u 88% pacjentów hospitalizowanych z myślami samobójczymi i zwiększyło poziom optymizmu u 94% z nich. Osoby wdzięczne, w tym te wdzięczne Bogu, mają od 9 do 13% niższe poziomy hemoglobiny i 1 C kluczowego wskaźnika kontroli glukozy, odgrywające istotną rolę w diagnozie cukrzycy. Już kończę. Wdzięczność jest związana z 10 procentową poprawą jakości snu u pacjentów z przewlekłym bólem.
Kamil (00:18:00) – Spośród których 76% miało bezsenność oraz 19% z nich miało niższe poziomy depresji. Lower do Preston Levels i Robert Month, profesor psychologii na Uniwersytecie Kalifornijskim w Davis i on jest też czołowym ekspertem w dziedzinie nauki o wdzięczności. Powiedział tak. Praktyka wdzięczności może mieć. Fajnie po angielsku Dramatic and casting effects, czyli takie mocne, dramatyczne efekty. Po polsku to raczej nie mówimy. Chodzi o bardzo silne efekty i długo trwające w życiu jednostki. Ona może obniżyć ciśnienie krwi, poprawić funkcje układu odpornościowego i jakość snu. Wdzięczność zmniejsza ryzyko wystąpienia depresji, zaburzeń lękowych i nadużywania substancji. Stanowi kluczowy czynnik odpornościowy w zapobieganiu samobójstwa. Tak, tak powiedział Robert Amon.
Aggie (00:19:10) – Czyli co robimy w takim razie? Na co dzień? Szykujemy sobie zeszyt, w którym codziennie zapisujemy jakieś 5 fajnych, dobrych rzeczy dla nas. U nas, w naszym życiu wydarzyło się. I to wcale nie muszą być jakieś wielkie rzeczy. To może być coś małego, ale coś, co sprawiło, że poczuliśmy się dobrze, a poczuliśmy się fajnie, poczuliśmy ciepło na sercu. Może to była dobra kawa?
Kamil (00:19:37) – Oczywiście, że była.
Aggie (00:19:39) – Może posłuchanie kawałka ulubionej muzyki, może przytulenie dziecka? To mogą być bardzo małe chwile. I w tej praktyce ćwiczymy się w wyszukiwaniu tych dobrych rzeczy. Czyli to jest ten wysiłek, który podejmujemy, żeby skierować naszą uwagę na to, co fajne, na to, co dobre, na to, co było, do czego być może przeoczyliśmy, martwiąc się o coś innego. Kolejna rzecz to jest dziennik pisania w dzienniku, kolejna praktyka dla nas na co dzień to są takie codzienne chwile zatrzymania na dosłownie pół minuty nawet albo na minutkę, kiedy możemy się zatrzymać, czyli odłożyć wszystko, usiąść, zamknąć oczy, pooddychać sobie świadomie i cicho i do brzucha i zwiększyć wydech. I po prostu poczuć co ja czuję, za co jestem wdzięczny, co jest fajne, co jest dobre. Możemy wprowadzić do naszego życia rodzinnego takie wspólne rytuał. Kiedy zadajemy jedno pytanie na koniec dnia ze swoimi dziećmi i swoimi bliskimi np. w czasie wieczornego rytuału, przed snem albo podczas kolacji, kiedy każdy od serca podzieli się tym, co wydarzyło się dzisiaj dla mnie, co było fajne I oczywiście też możemy dzielić się tym, co było niefajne.
Aggie (00:21:02) – Jakie błędy dzisiaj popełniłam i co zrobiłam nie tak? I dajemy sobie też dzięki temu taką przestrzeń na to, że dostrzegamy to, co było nie tak, że mamy. Akceptacja bliskich na to, że możemy. Jak to zmienić? Możemy też praktykować wdzięczność w naszych społecznościach i koncentrować się na tym, co jest dobre i pozytywne. Na przykład, kiedy jesteśmy w pracy albo w sytuacji z kimś znajomym, który wkurzy się np. na nas, więc zamiast krzyknąć na niego, możemy wyobrazić sobie tego człowieka jako małe dziecko, która potrzebuje, żeby ktoś je przytulił. Nie możemy zareagować inaczej. Na przykład, kiedy spotkamy się z bardzo niemiłą kelnerką albo osobą, która nas gdzieś obsługuje. Możemy zrobić inaczej i na przykład zostawić jej większy napiwek albo powiedzieć miłe słowo. Możemy też. Zobaczcie, ile to wymaga od nas wysiłku. To jest trudne, bo naturalna reakcja jest taka, że się wkurza. Może to spowoduje naciskania różnych guzików, ale to możemy. Poprzez praktykowanie uważności możemy zareagować inaczej. Możemy tak samo. Co robić? Powtarzać dobre wiadomości w kółko wśród znajomych i dzielić się z innymi? Czyli zamiast kiedy wszyscy narzekają na politykę, pogodę, sztuczną inteligencję, to w jakim kierunku zmierza ten świat i tak dalej.
Aggie (00:22:27) – Możemy gadać jak katarynka, a to, co jest dobre po prostu.
Kamil (00:22:31) – A jesteśmy bardzo dobrze wytrenowani w narzekaniu.
Kamil (00:22:34) – Narzekaniu. I to jest niesamowite, bo kiedy spotykam ludzi, to zauważam, że to samo mówili 20 lat temu o młodzieży i to samo ja słuchałem od dziadków, którzy mówili jaka to młodzież jest dzisiaj. I to samo słyszę teraz od ludzi, którzy jakby zastąpili, powiedzmy, dziadków, są powiedzmy, w tym samym wieku, w którym moi dziadkowie wtedy byli, jak to mówili. I warto też to zobaczyć, co my mówimy. To jest taki przykład dla młodzieży, że dzisiaj jest taka i taka i robi to i to i nic z niej nie będzie. Ja też to słyszałem o sobie. I to jest właśnie taki przykład, kiedy chce nam się to powtarzać i chce nam się to grzebać. A jak czasami mówię. No ale zobacz. No nie wszyscy tacy chyba są, prawda? I wtedy zaczyna się już takie myślenie. No faktycznie, może nie wszyscy, ale ale i tak większość taka jest itd.
Kamil (00:23:48) – Więc też widać, że często bez konkretnych przesłanek jesteśmy w stanie dzięki temu przez ten mechanizm poszukiwania negatywów. Raz rozpalać te rzeczy. Nieprawdziwe, o których nie wiemy, ale nam się wydaje i idziemy w tę negatywną ocenę. Warto sobie to pytanie zadawać, czy faktycznie mamy rację? Jak jest naprawdę? A może jest odwrotnie.
Aggie (00:24:19) – I naprawdę możemy wytrenować nasze umysły? Jeżeli włożymy w to odpowiednio dużo wysiłku i zaczniemy widzieć, że szklanka może być ciut bardziej pełna niż na początku myśleliśmy. I kiedy my wykonujemy ten wysiłek, te prace, w naszym mózgu dokonują się zmiany. Nasze automatyczne wgrane programy i przekonania zostają przerwana i budzimy się z życia na autopilocie do życia, które jest w pełni świadome. Po to wykonujemy tę praktykę, żeby obudzić się do naszego życia, żeby w nim po prostu żyć świadomie. A kiedy żyjemy w ciągłym braku, z tą szklanką ciągle pustą. Ciągle gonimy za czymś, ciągle chcemy ją zapełnić. I myślimy, że im szybciej coś dogonimy. Wierzymy, że wtedy nasza szklanka się napełni i wtedy będziemy szczęśliwi. I wtedy będziemy wdzięczni za za to, że jesteśmy szczęśliwi.
Aggie (00:25:20) – Tylko, że to nigdy nie następuje. Bo jeżeli w nas w środku jest poczucie braku, my nigdy nie poczujemy spełnienia. I zaczynamy od siebie. Od praktykowania tego, że ja już wszystko mam w sobie, czego potrzebuję, że już wszystko jest.
Kamil (00:25:39) – I z tej przypowieści prawda, że Bóg ukrył tajemnicę świata?
Aggie (00:25:48) – Tak Bóg zapytał mędrca. Jak myślisz, gdzie mogę się schować przed ludźmi, a w jakim miejscu nie będą szukać? A mędrzec powiedział Schowaj się w nich. Tam na pewno nikt nie będzie patrzał. I tak więc chodzi o to, żebyśmy skierowali naszą uwagę na to, co mamy, co jest w środku. Chcę wewnątrz i chciałabym też zwrócić uwagę na podejście intelektualne do wdzięczności, czyli intelektualizm owanie wdzięczności, czyli pisanie lub mówienie z umysłu, że jestem wdzięczna za to, że mam łóżko, na którym mogę spać, bo są na świecie ludzie, którzy tego nie mają. To taki przykład jest, jeżeli mówimy sobie coś, że powinnam być za coś wdzięczna, ale nie czuję tego w sercu, to to nie jest ta wdzięczność, o której mówimy.
Aggie (00:26:42) – Bo wdzięczność jest uczuciem. Czujemy to w ciele, w kościach. Jest to przeszywające, wzruszające uczucie, powodujące różne zmiany w naszym ciele. Tak czujemy miłość. To są takie odczucia, które mamy w tym ciele. I tak te wszystkie praktyki, o których teraz mówiliśmy, są niesamowicie wspierające, bo one pozwalają nam świadomie kierować naszą uwagę na to, co nam służy, na to, co mamy i pomagają nam po prostu praktykować fajne życie. I teraz chciałam powiedzieć parę słów o tej praktyce wdzięczności, która powoduje pozytywne zmiany w naszym mózgu. I to jest praktyka wdzięczności, w której my doświadczamy uczucia empatii i współczucia wobec osoby, która otrzymała pomoc od kogoś innego. I może to być pomoc, którą Ty zaoferowała eś, albo pomoc, o której słyszałaś, że ktoś otrzymał. Taka praktyka powoduje obniżenie poziomu lęku i strachu, zwiększenie motywacji i co ciekawe zmniejszenie zapalnych cytokin. Generalnie powoduje zmiany w połączeniach nerwowych w mózgu, co wpływa na zmianę naszego nastawienia i co ciekawe pozytywne efekty. Tego rodzaju praktyki wdzięczności są już widoczne po około 60 90 sekundach.
Aggie (00:28:12) – Więc jak to praktykować? O co chodzi?
Kamil (00:28:14) – To jest ciekawe, że nauka podchodzi, że są różne badania, które z jednej strony pokazują ok. Taka wdzięczność, a z drugiej strony mówią no raczej taka wdzięczność, nie. Więc. Widać też tutaj. Trochę inne podejście do tego, ale to też pytanie jaki był przedmiot badań, jak to zostało skonstruowane. Natomiast to, że ta wdzięczność. O tej, o której teraz mówiłaś, że my doświadczamy. Tato, to jest niesamowite. Ktoś komuś pomógł? Tak, i my patrzymy na tą osobę, której ktoś pomógł i my odczuwamy współczucia i empatii do tej osoby, której ktoś pomógł. I to nam. Tak robi te.
Aggie (00:29:10) – Wszystkie zmiany i ta osoba wyraża swoją wdzięczność wobec nas. To jest to uczucie, które się w nas wzbudza. No jak.
Kamil (00:29:18) – To? To jest niesamowite, że nauka w pewien sposób badając to, mówi Trochę mam wrażenie o człowieku, a nie o tym, co tak naprawdę w nas jest.
Aggie (00:29:31) – No nie czyni nas ludzkimi. No tak, tak.
Kamil (00:29:38) – Piękny, piękny, piękny naukowy przykład.
Aggie (00:29:41) – Ja myślę, że sprowadza się to zarówno do wyrażania rzeczy, za które jesteśmy wdzięczni, jak i do tej praktyki. To się sprowadza do tego odczuwania, tej wdzięczności. Dlatego zwracam uwagę na to intelektualne podejście do wdzięczności, tylko na to, że tu chodzi o to uczucie, które w nas jest i to jest to, co transformuje i zmienia naszą fizjologię z punktu widzenia nauki. No dobra, więc jak praktykować w ten sposób? Myślimy o sytuacji, w której ktoś otrzymał jakąś pomoc. Może to być sytuacja z życia, może to być film, serial, podcast, opowiadanie, książka np. w czasie wojny. Albo myślimy o sytuacji, w której ktoś nam za coś podziękował. I w swoim zeszycie w swoim dzienniku piszemy o tej sytuacji, czyli z jakim problemem zmagała się osoba, która otrzymała pomoc, jaka to była pomoc, którą otrzymała i jak my się z tym czujemy. I dalej czytamy i myślimy o tej historii. Łączymy się z nią tak, jak oglądamy wzruszający film, w którym jakiś bohater otrzymał jakąś pomoc i wzrusza.
Aggie (00:30:52) – Odczuwamy to. To jest właśnie to. To o to chodzi. I naukowo potwierdzona praktyka ma miejsce trzy razy w tygodniu, od jednej do 5 minut. I wtedy podkreślam, powtarzam, że naprawdę emocjonalnie łączymy się z tym wydarzeniem. To nie jest samo pomyślenie o tym. W ogóle nauka mówi, że jest to mit, że w ten makerze możemy udawać, że jesteśmy za to wdzięczni tak długo, aż stanie się to naszą prawdą. Bo żeby aktywować połączenia w mózgu odpowiedzialne za wdzięczność, albo my musimy otrzymać wdzięczność od kogoś, albo musimy wstawić się w sytuację osoby, która tę wdzięczność otrzymała. Żeby móc poczuć tę wdzięczność, pomoc, którą oferujemy, musi płynąć z serca. Bez angażowania intelektu, bez analizy, bez oceny, bez korzyści. I taka wdzięczność zmienia nasz mózg, spowalnia nasz oddech, nasze tętno wpływa na naszą fizjologię. Pozwala też wejść w to uczucie. Uczucie wdzięczności. Nie pomyślenie, że ale fajnie mam, bo to jest coś innego niż to, co faktycznie czujemy w ciele.
Kamil (00:32:12) – Żeby w momencie, kiedy taki protip jeszcze dodam od siebie, że w momencie kiedy chcemy doświadczyć uczucia.
Kamil (00:32:24) – I przejść w odbieranie emocji. To dobrze jest pochylić się w prawą stronę, czyli delikatnie w prawą stronę i jeżeli patrzymy w prawą stronę, to mamy większą szansę na. Doznanie tej emocji. Jeżeli będziemy siedzieć w tę stronę, to te szanse są mniejsze.
Aggie (00:32:48) – I w ogóle musimy zwrócić uwagę na to, w jakim stanie jest nasz umysł. Bo jeżeli nasz umysł jest bardzo dużo bodźców i dużo się w nim dzieje, to nam trudno będzie wyjść z tej głowy do ciała, do uczucia. I pomocne mogą być praktyki, jak ruch czy techniki czy praca oddechowa. Zanim w ogóle będziemy mogli przystąpić do takiej praktyki. Czyli najpierw musimy z tej głowy wrócić do tego ciała i tak jak mówisz pochylić głowę, ale też zwrócić uwagę na to, czy to wystarczy. Bo czasami mamy tak dużo myśli, że nie mamy w ogóle dostępu do tego, co czujemy.
Kamil (00:33:26) – No tak, ja też pamiętam ze swojego życia takie sytuacje, w których byłem zły na otaczający świat i na to, że mi się coś przytrafia i to ja jestem tutaj taki.
Kamil (00:33:39) – Biedny. No więc ciężko jest z takiego stanu przejść. No to teraz ok. No to teraz będę wdzięczny. A co ja myślę? Cholera, za co mam być wdzięczny, jak cały czas mi w oczy? Więc tutaj zmiana tego stanu może się odbyć właśnie przez przypomnienie sobie historii ze swojego życia, przez zdystansowanie się do problemu, który teraz mamy, na patrzenie szerzej, na obejrzenie filmu, który nas kiedyś wzruszał, albo który właśnie te emocje u nas powoduje, że one się zmieniają i wtedy możemy dokonać tej zmiany postrzegania, bo to nie jest tak, że nasza sytuacja jest beznadziejna. Tak jest we wszystkich przypadkach, tylko że my myślimy i postrzegamy tę sytuację jako beznadziejną. I to nie jest tak, że my jesteśmy tacy biedni, tylko że tak się doprowadziliśmy do tego i tak myślimy o tym i jesteśmy przekonani, że jest. A jak jest naprawdę? No to. To pytanie co to jest prawda I co ja prawda? Wiadomo, każdy ma swoją, bo każdy ma swoje filtry, swoje filtry postrzegania. I dla jednych jedni stwierdzą Ty powinieneś być wdzięczny za to, co masz, a druga osoba wcale tego nie czuje.
Kamil (00:34:52) – Albo jakbym miał to co Ty to bym był wdzięczny. No nie, akurat.
Aggie (00:34:58) – Nie, bo to tak nie działa. Właśnie tak. Żeby najpierw ta szklanka musi być pełna, Musi być napełnienie, żeby móc dostrzegać to, co jest.
Kamil (00:35:09) – Zwracam na to uwagę, na ten stan, w którym się znajdujemy. No nie, że jak sobie siądziemy i będziemy teraz, to myślę pozytywnie albo teraz będę wdzięczny, no nie, no to to nie zadziała w taki sposób.
Aggie (00:35:24) – To poczujemy tak po prostu.
Kamil (00:35:26) – Więc warto wrócić do tych technik, do tych rzeczy, o których mówiliśmy, A Journal Link, o którym też był cały odcinek podcastu, jak własne traumy z przeszłości przerobić, jak zmienić nastawienie do tego, co się stało i. Zmienić i zmienić swój dobrostan. To cały odcinek podcastu na to poświęcony i niejednokrotnie zdarza się, że płaczemy i że wtedy uzyskujemy dostęp do prawdziwych naszych wewnętrznych stanów, do emocji. To pozwala nam w rezultacie praktykować też odczuwać tę wdzięczność w innych sytuacjach, jak jesteśmy tacy. Nasze serce jest obudowane takim kamieniem, no to warto go najpierw troszeczkę skruszyć, pobudzić.
Kamil (00:36:19) – I wtedy może pojawić się wdzięczność i inne emocje. I może się okazać, że jest dobrze.
Aggie (00:36:26) – Na koniec jeszcze chciałabym przytoczyć rozmowę Huber Mana z psychiatrą z Stanforda Paulem Conti, z którym wydał serię 4 albo 5 podcastów na temat tego, jak w jakiś sposób dbać o zdrowie psychiczne. I pierwsze pytanie, jakie padło ze strony Huber Mana dotyczyło tego, jak można określić zdrową wersję zdrowie psychiczne. Czym jest człowiek? Co to znaczy, że człowiek jest zdrowy psychicznie? Bo mamy pewne parametry, które możemy zmierzyć, które decydują o tym, czy jesteśmy zdrowi fizycznie, czy jest to ciśnienie, czy jest to nasze tętno.
Kamil (00:37:15) – Wydolność, auto max.
Aggie (00:37:17) – To są różne narzędzia pomiarowe. Natomiast ze zdrowiem psychicznym jest sytuacja bardziej abstrakcyjna i. Mówi o tym, że zdrowe osoby, osoby zdrowe w obszarze psychicznym podchodzą do życia przez pryzmat sprawstwa, sprawczości i wdzięczności. I szczęśliwi ludzie. Ludzie, którzy lubią swoje życie bez względu na to ile mają i co mają. To są ludzie, którzy są wdzięczni, którzy mają sprawczość nad tym, nad swoim życiem.
Aggie (00:37:53) – Oni wiedzą, ufają sobie, ufają swoim decyzjom i wiedzą, że mają. Mogą decydować o swoim życiu. I różne rzeczy dzieją się oczywiście w życiu tych ludzi także. Natomiast to, co się dzieje, nie odbiera im entuzjazmu i zapału do życia. Więc sprawczość i poczucie sprawczości, poczucie kontroli nad swoim życiem nie tyle kontroli, co właśnie tej sprawczości, czyli tej możliwości decydowania. I wiary w to, że to, co ja robię, wybieram jest dobre i słuszne dla mnie. I wdzięczność.
Kamil (00:38:31) – Że w ogóle mogę, że mam tą sprawczość.
Kamil (00:38:36) – I to też jest ciekawa historia ze słowami właśnie udało mi się albo nie udało mi się. To są takie słowa, które oczywiście ja też ich używam, ale za każdym razem jak powiem, że mi się coś udało, ale mi się coś nie udało, to łapię się za język, dlatego, że to są takie słowa, które powodują, że my sobie tę sprawczość odbieramy. Bo jeżeli mi się coś udało, to czy ja to zrobiłem? Nie, Mi się to udało.
Kamil (00:38:59) – Coś tam gdzieś spadło, a jak mi się nie udało, to z kolei ja nie miałem żadnej sprawczości. To się nie udało. A prawda jest taka, że się nic nie udaje. Nikomu ani się udaje też nikomu. Tylko wszystko. Mamy sprawczość, więc.
Aggie (00:39:18) – To kwestia też odpowiedzialności. Nie przejęcia odpowiedzialności za swoje uczucia, za swoje myśli, za swoje życie, za swoje decyzje. Odpowiedzialność i sprawczość.
Kamil (00:39:29) – Więc jeżeli mamy jutro rano wstać i nie wstałem, to mówię nie wstałem, a nie, że mi się nie udało wstać.
(00:39:37) – Właśnie tak.
Aggie (00:39:38) – Mamy nadzieję, że tym podcastem zachęci Was do praktykowania wdzięczności na co dzień, do świadomego wyszukiwania tego, co dobre w naszym życiu i świadomej pracy nad tym. Trzymamy za Was mocno kciuki, Za siebie też. My też nad tym pracujemy. To nie jest tak, że my to wszystko mamy. Wyszukujemy dla Was różne informacje i dzielimy się też tym, nad czym my pracujemy. Więc wszystkim nam życzę powodzenia i odnajdywania jak największej ilości tych dobrych, fajnych, przyjemnych rzeczy w naszym życiu.
Kamil (00:40:18) – To ja zakończę jeszcze takim małym paradoksalnym zakończeniem. Patrząc na to, o czym dzisiaj mówiliśmy. Jeżeli nie będziemy wdzięczności kultywować w sobie, to przypomnijmy sobie te wyniki badań, o ile procent będziemy mieć wyższe ciśnienie. Jak bardzo choroby mogą się do nas przyklejać? Jakie symptomy i jakie markery się podniosą? I jeżeli nam się nie będzie chcieć wykonywać tej wdzięczności, to sobie pomyślmy o tych negatywnych skutkach I to może nas zmotywować do tego, żeby jednak tą wdzięczność kultywować. Jakkolwiek paradoksalnie to brzmi.
(00:40:56) – To tak jesteśmy.
Aggie (00:40:57) – Skonstruowani, że uciekamy od bólu.
Aggie (00:41:01) – Nie chcemy bólu bardziej niż chcemy przyjemności.
Kamil (00:41:05) – Dzięki śliczne Przesyłam Wam wszystkiego dobrego i do usłyszenia następnym razem. Jeżeli podcast się Wam podoba oczywiście łapka w górę, gwiazdeczka na Spotify albo wyślijcie znajomym. Robicie z osobami, które są Wam bliskie. Dzięki śliczne, do usłyszenia.
Aggie (00:41:20) – Trzymajcie się! Cześć!
