Jak rozpoznać swoje ograniczające schematy?

• Jesteś tu: Blog
• Podcast
• Jak rozpoznać swoje ograniczające schematy?

Kiedy rodzimy się, nasz umysł jest jak gąbka. Nasz mózg znajduje się w falach theta aż do 7. roku życia. To stan hipnozy. Przyjmujemy z otoczenia wszystko, takim, jakie jest, nie kwestionując niczego. Wtedy uczymy się chodzić, mówić, uczymy się jak funkcjonować w społeczeństwie, jak odnaleźć się w świecie.

To w tym czasie powstają nasze myśli i przekonania na temat świata, sposoby wyrażania siebie i radzenia sobie z emocjami, nasze nawyki.  

Nie zastanawiamy się nad tym, czy nam się takie przekonania podobają, czy nie, dlatego, że jako dzieci nie mamy jeszcze w pełni rozwiniętego mózgu, a konkretnie kory przedczołowej, która właśnie między innymi za analizę i decyzje odpowiada.

Jako osoby dorosłe często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nasze przekonania na temat świata pochodzą z doświadczeń wczesnego dzieciństwa i niekoniecznie są efektem naszego świadomego wyboru.

Nasza podświadomość przechowuje ścieżki neuronowe, które utworzyły się w naszym życiu poprzez powtarzające się myśli, zachowania i inne nawyki. I nie tylko w naszym umyśle znajdują się te nawyki i zachowania, ale także w naszym ciele.

Nasz mózg jest doskonałą maszyną działającą na zasadzie przewidywań. Mózg odgaduje jak mamy interpretować sytuację na podstawie doświadczeń z przeszłości.

Jeśli tymi doświadczeniami są przekonania i myśli, które niekoniecznie nam służą, warto się im przyjrzeć.  

Podcast dostępny również tutaj: Spotify | Apple Podcasts | Google Podcast

W tym odcinku: „Jak rozpoznać swoje ograniczające schematy?”

• dzieciństwo i warunkowanie
• układ nerwowy a środowisko
• dlaczego odłączamy się od ciała?
• wdzięczność i akceptacja
• jak praktykować uważność?
• jak wyjść z życia na autopilocie?

Linki i nawiązania:

Projekt Fajne Życie: dołącz tutaj
Podcast: Rzeczywistość jest halucynacją. Kim naprawdę jesteś?
Podcast: Jak osiągnąć każdy cel? Część 1/2
Podcast: Jak osiągnąć każdy cel? Część 2/2

Ciekawe cytaty z podcastu „Jak rozpoznać swoje ograniczające schematy?”:

„Jeżeli czujemy, że jest nam niewygodnie i coś wymaga zmiany, musimy zobaczyć, co to jest i co wymaga tej zmiany.”

„Nasz umysł w dzieciństwie jest jak gąbka, przyjmując z otoczenia wszystko, co jest nam prezentowane.”

„W przeciwieństwie do zwierząt, my mamy świadomość, której one nie mają, więc możemy uświadomić sobie nasze warunkowania.”

„Musimy spotkać się z tymi częściami siebie, których być może się wstydzimy, od których być może uciekaliśmy, których nie chcieliśmy zobaczyć.”

„Dlaczego siebie tak chcemy traktować? Praca wewnętrzna polega właśnie na tym zwróceniu uwagi do siebie z taką łagodnością, z taką czułością.”

„Czy to jest radość? Czy to jest zniecierpliwienie, strach, złość? Może coś, co tam jest i nic z tym nie robimy, tylko czujemy? To jest właśnie praktyka uważności.”

„Musimy wyjść z tego autopilota i przejąć stery nad swoim życiem.”

„W tych praktykach też istotne jest, żebyśmy sami byli w stanie wprowadzać się w stan relaksu i świadomości.”

„Praktyki oddechowe pomagają nam dojść do strefy mentalnej, w której pracujemy na konkretnych zachowaniach i przekonaniach.”

Rozdziały podcastu „Jak rozpoznać swoje ograniczające schematy?”:

Uważność i świadomość (00:00:00)
Omówienie korzyści bycia uważnym i świadomym w życiu oraz decydowaniu o reakcjach na okoliczności.

Rozpoznanie nawykowych programów (00:01:11)
Praca nad samopoznaniem, rozpoznawanie nawykowych schematów działania i potrzeba zmian.

Kształtowanie nawyków w dzieciństwie (00:03:23)
Omówienie wpływu środowiska i opiekunów na kształtowanie nawyków, przekonań i obrazu świata w dzieciństwie.

Warunkowanie i wpływ na układ nerwowy (00:06:59)
Wyjaśnienie mechanizmu warunkowania oraz wpływu środowiska na rozwój układu nerwowego i reakcje organizmu.

Zmiana warunkowania i dysocjacja (00:09:44)
Możliwość zmiany warunkowania oraz omówienie dysocjacji jako mechanizmu obronnego związane z rozregulowanym układem nerwowym.

Rozwój osobisty i praca wewnętrzna (00:13:54)
Omówienie trudności pracy wewnętrznej i konfrontacji z własnymi nawykowymi reakcjami.

Praca z przekonaniami i nawykami (00:14:55)
Rozważania na temat mechanizmów obronnych oraz konsekwencji działań z przeszłości.

Prawo karmy i automatyczne reakcje (00:15:32)
Analiza związku pomiędzy działaniami a konsekwencjami oraz konieczność rozpoznania automatycznych reakcji.

Praca nad sobą i akceptacja (00:16:04)
Omówienie pracy nad sobą, akceptacji własnych słabości i potrzeby troski o siebie.

Rozpoznanie nawyków i schematów (00:18:38)
Analiza nawykowych zachowań, konieczność rozpoznania i zmiany schematów myślowych.

Praca nad zmianą myśli i schematów (00:20:17)
Rozważania na temat konieczności zmiany myśli i schematów w celu osiągnięcia życiowych celów.

Uważność i świadomość (00:24:25)
Omówienie praktyki uważności i jej wpływu na zmianę myśli oraz poczucie wolności.

Autopilot życia (00:27:13)
Omówienie konieczności wyjścia z autopilota i przejęcia kontroli nad życiem poprzez praktykę uważności.

Uważność w praktyce (00:28:33)
Opis praktyki uważności poprzez zadawanie sobie pytań i prowadzenie dziennika myśli i emocji.

Relaks i świadomość (00:29:31)
Znaczenie praktyk relaksacyjnych i oddechowych w osiąganiu stanu świadomości i relaksu.

Podsumowanie i zachęta do udziału (00:30:22)
Zachęta do dzielenia się przemyśleniami i pytania od słuchaczy, oraz prośba o wsparcie podcastu.

Podziękowania i zakończenie (00:30:44)
Podziękowania od prowadzących i zakończenie odcinka.

Trankskrypt podcastu „Jak rozpoznać swoje ograniczające schematy?”:

(transkrypt wygenerowany automatycznie)

Aggie (00:00:00) – Kiedy nie jesteśmy uważni i nie jesteśmy świadomi, można powiedzieć, że idziemy przez życie śpiąc i sytuacja nam się po prostu przydarzają. I to jest stan, który odbiera nam moc i który powoduje, że czujemy się ofiarami okoliczności tego, co nam się przydarza. Kiedy jesteśmy uważni, w każdej chwili jesteśmy świadomi, zaczynamy żyć tu i teraz. I to pozwala nam świadomie decydować o tym, jak zareagujemy na te okoliczności, które się przydarzają. I to w stanie uważności możemy kreować życie, jakiego chcemy. Z tej.

Kamil (00:00:34) – Strony Kamil.

Aggie (00:00:36) – I Aggie.

Kamil (00:00:36) – I Witamy Was w podcaście Wagarowiczów. Mówimy o tym wszystkim, o czym zapomniała powiedzieć nam szkoła, czyli jak prowadzić swoje życie z pasją w dobrostanie zarówno fizycznym jak i psychicznym. Sięgamy do źródeł zarówno naukowych, jak i duchowych, jak i filozoficznych. Czyli jednym słowem projekt Fajne życie. Działamy! Cześć Kochani! Witamy Was w kolejnym odcinku podcastu. Dzisiaj porozmawiamy o tym, jak rozpoznać swoje nawykowe programy, czyli tak naprawdę jak rozpocząć pracę nad sobą, pracę nad swoim rozwojem osobistym.

Aggie (00:01:11) – Tak, żeby móc coś zmienić.

Aggie (00:01:15) – Jeżeli czujemy, że jest nam niewygodnie, że że coś co wymaga zmiany, musimy zobaczyć co to jest, co wymaga tej zmiany. I to jest taki fundament pracy wewnętrznej, fundament rozwoju osobistego. To jest samopoznanie, poznanie siebie i pytania co to znaczy siebie? Co to znaczy? Kim? Kim jesteśmy? To jest rozpoznanie tego, kim my jesteśmy i zobaczenie tego, Uświadomienie sobie, że nie jesteśmy tym, kim myślimy, że jesteśmy. Nagrywaliśmy na ten temat inny podkast. Jeżeli nie słuchaliście, zapraszamy do rozkminy na temat tego, kim w zasadzie jesteśmy. Chodzi o to, że mamy pewne nawykowe schematy działania. Automat. Czyli to są wszelkie takie zachowania, myśli, które pojawiają się podświadomie, automatycznie, Często nie zdajemy sobie z nich sprawę. I dzisiaj o tym porozmawiamy. Jak rozpoznać te nawykowe schematy działania, wzorce, programy?

Kamil (00:02:24) – Bo to jest także moment w życiu, w którym jesteśmy dzisiaj. Wszystko, co posiadamy, rzeczy, które nas otaczają, ludzie, którzy nas otaczają, praca, którą wykonujemy, czas wolny.

Kamil (00:02:36) – W jaki sposób spędzamy to, czy jesteśmy zdrowi, czy mamy jakieś problemy. Wszystko wynika z naszych zachowań, które są takie a nie inne. Pytanie z czego pojawiają się zachowania? Pojawiają się z tego co myślimy, W jaki sposób interpretujemy rzeczywistość? Teraz pytanie skąd to przyszło? OK. No właśnie, skąd to przyszło? Ale jak już zdobędziemy się na to, żeby zobaczyć, co ja wyprawiam, co w zasadzie robię i jak to postępuję, to dzięki tej świadomości możemy iść dalej. Ale skąd to się tak naprawdę bierze, że dzisiaj nieświadomie robię takie rzeczy, a nie inne? Że jest taka sytuacja, a ja zachowuję się w taki sposób inaczej niż inna osoba, np..

Aggie (00:03:23) – Tak albo mam. Pojawiają się w moim życiu bardzo podobne sytuacje i ciągle do mnie wracają i zastanawiam się, dlaczego tak jest, że ciągle mi się to przydarza. Słuchajcie, kiedy rodzimy się, nasz umysł jest jak gąbka. Mózg dziecka znajduje się w falach theta aż do 7 roku życia przez 7 lat. To jest czysty stan hipnozy. Stan theta to są.

Aggie (00:03:51) – To są fale mózgu odpowiadające w stanie hipnozy. I my wtedy przyjmujemy z otoczenia wszystko takim, jakie jest. To jest ten czas, kiedy uczymy się chodzić, kiedy uczymy się mówić, uczymy się funkcjonować w społeczeństwie, kiedy uczymy się rozmawiać z ludźmi, komunikować. Uczymy się w ogóle jak odnaleźć się w tym świecie, który nas otacza. I teraz zobaczcie, że każdy z nas rozwija się w różnych środowiskach, w różnym świecie. Ludzie w różnych częściach świata mają inne środowisko, więc uczą się funkcjonować w społeczeństwie, które będzie inna niż to, które jest nam znane. I kiedy rodzimy się, jesteśmy również w pełni zależni od naszych opiekunów, najczęściej rodziców. To oni są odpowiedzialni za realizowanie naszych potrzeb, naszych potrzeb. To oni nas karmią, oni nas kochają i oni dbają o nasze bezpieczeństwo. I oni zapewniają nam pierwszy dom i to środowisko, w którym będziemy wzrastać. I to w tym czasie powstają nasze myśli, nasze przekonania na temat świata i to jak widzimy świat to. Jaka jest nasza prawda o świecie? To jak postrzegamy ten świat? To wtedy powstają nasze sposoby wyrażania siebie, nasze sposoby radzenia sobie z emocjami.

Aggie (00:05:19) – Nasze nawyki i osoby, które są w naszym otoczeniu, kształtują nasz obraz świata poprzez modelowanie. To w psychologii nazywa, czyli my ich obserwujemy i przyjmujemy ich schematy zachowań, myślenia, ich zdania, te, które wypowiadają. Więc zaczynamy dosłownie ucieleśniają te same myśli, te same wzorce i zachowania, z jakimi się spotkaliśmy. W psychologii nazywa się to warunkowanie. I potem jako osoby dorosłe często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że nasze aktualne przekonania na temat świata, to, w co my wierzymy, pochodzą z doświadczeń wczesnego dzieciństwa i niekoniecznie, a zazwyczaj nie są efektem naszego świadomego wyboru. Jako dzieci my pochłaniamy wszystko. My nie decydujemy, czy chcemy w to wierzyć, czy to ma sens, tylko po prostu bierzemy wszystko jak leci. I to warunkowanie, czyli uczenie się na podstawie tych powtarzających się doświadczeń, odbywa się oczywiście podświadomie i nasza podświadomość przechowuje ścieżki neuronowe, które utworzyły się w naszym życiu poprzez powtarzające się myśli, powtarzające się zachowania i nawyki. I te nawyki, i te powtarzające się myśli znajdują się nie tylko w naszym umyśle, ale też w naszym ciele w formie różnych napięć ciała.

Aggie (00:06:59) – To jest wszystko zapisane w nas, w tym jak się zachowujemy, w tym co robimy i w tym, jak czuje się nasze ciało.

Kamil (00:07:09) – Podstawowy mechanizm warunkowania na pewno słyszeliście dotyczy słynnych psów Pawłowa. Rosyjski fizjolog Iwan Pawłow teorię warunkowania rozsławił pod koniec 19 wieku. Chodziło o to, że w momencie, kiedy dawał psom jedzenie, to dzwonił dzwonkiem i powtarzał tę czynność wiele razy, a następnie. Zauważył, że na sam dźwięk tego dzwonka psy ślinią się i zachowują się tak, jakby to jedzenie już dostawały. I ten mechanizm warunkowania oczywiście był potem badany i. I on sprawdza się nie tylko w takich prostych rzeczach i nie tylko w przypadku zwierząt, ale też my warunkuje się przez całe nasze życie i nawet nasz układ odpornościowy może ulegać uwarunkowaniom. To z kolei pierwszą taką wzmiankę odkrył w 1895 roku amerykański badacz John Nolan Mackenzie, kiedy na swojej pacjentce przeprowadził taki eksperyment, bo leczył ją z alergii w ogóle metodami, które nie chcecie wiedzieć jakimi. Chyba chodziło o wypalanie gorącym prętem nosa.

Aggie (00:08:33) – Faktycznie nie chcemy wiedzieć.

Kamil (00:08:36) – To medycyna tak wyglądała. Jestem pewien, że za sto lat, jak popatrzymy wstecz na medycynę, którą mamy dzisiaj, tak samo będziemy się pukać w głowę na niektóre rzeczy.

Kamil (00:08:44) – Natomiast clue jest takie, że zauważył on, że ta reakcja alergiczna pacjentki była wywołana również przez sztuczne róże. Przez sztuczne róże, czyli ona była tak już uwarunkowana pomimo braku tych objawów. Przyniesienie sztucznych róży wywoływało taki sam efekt jak tych prawdziwych. I to chodziło o to, że jej układ odpornościowy, bo alergia jest reakcją, nadmierną reakcją układu odpornościowego, która nie powinna mieć miejsca, bo nic się nie dzieje, a ona się wydarza. Ale różne też rzeczy warunkują nasz układ odpornościowy, więc to uwarunkowanie naprawdę się rozprzestrzenia. Nie tylko na podstawowe rzeczy, nie tylko na nasze wybory, decyzje, to jak obracamy się w świecie, ale też może warunkować podświadomie nasz układ odpornościowy, co niejednokrotnie zostało dowiedzione I takie mechanizmy są znane medycynie również i są pokazane w wielu badaniach naukowych.

Aggie (00:09:44) – Tak, i to nie jest też tak, że jesteśmy skazani na to warunkowanie, dlatego że w przeciwieństwie do tych psów mamy świadomość, której nasze zwierzaki inne zwierzaki nie mają, więc to, co my możemy zrobić, to my możemy uświadomić sobie te warunkowania. To jest coś, czego pies nie może zrobić.

Aggie (00:10:07) – I o tym właśnie powiemy. Jak to zrobić? Natomiast to, co jest związane z uwarunkowaniem i z naszą podświadomością, to jest nasz wspaniały układ nerwowy, który zaczyna rozwijać się w szóstym tygodniu naszego życia płodowego i kończy wzrost około około 25 roku życia. I więc nasze środowisko w tym czasie wpływa na to, jak rozwija się nasz układ nerwowy, czyli całe nasze życie płodowe praktycznie i aż do dwudziestego piątego roku życia. Więc jeżeli nasze pierwsze relacje, jakie mieliśmy z najbliższymi osobami z naszego otoczenia dawały nam, przyniosło nam poczucie bezpieczeństwa i przewidywalności, poczucie miłości i akceptacji, to są to podstawowe ludzkie potrzeby. Wówczas nasz układ nerwowy będzie potrafił radzić sobie z różnymi trudnymi stres, nowymi sytuacjami, będzie po prostu reagował na nie prawidłowo. Natomiast jeżeli nasze pierwsze relacje nie przynosiło nam tego poczucia bezpieczeństwa, wówczas stajemy się. Nadmiernie czujni i ciągle wyszukujemy zagrożeń. Jesteśmy cały czas w tej reakcji, w różnych reakcjach. Czy to może być walka, ucieczka, zamrożenie? To jest wówczas układ nerwowy, nie pracuje prawidłowo, jest rozregulowany, a to prowadzi do wykształcenia różnych mechanizmów obronnych, takich jak nadużywanie różnych substancji czy to narkotyki, alkohol, pracoholizm, brak zaufania do siebie, brak zaufania do ludzi, poczucie zagubienia, odłączenie.

Aggie (00:11:52) – Czy to jest nadmierne?

Kamil (00:11:54) – Chorobliwy perfekcjonizm czy sabotowanie samego siebie? No nie.

Aggie (00:11:59) – Tak dokładnie. To jest cały czas. Uznawanie siebie za gorszego, mówienie do siebie w sposób pozbawiony miłości. I kiedy? Kiedy tak się dzieje, kiedy nasz układ nerwowy jest rozregulowany, my nie czujemy się bezpiecznie w swoim ciele, więc odłączamy od niego. Jak to? Na czym to polega? Odłączenie od ciała. To się dzieje przez tzw. dysocjacja, Czyli nasze ciało fizyczne jest obecne, ale nas mentalnie w nim nie ma. Ludzie opisują to jako uczucie niejasności, jakiegoś zmieszania. Kiedy są zagubieni w myślach, są rozproszeni. Kiedy czujemy się, jakbyśmy się unosili gdzieś i była jakaś mgiełka założona na nasz umysł, a my zupełnie nie jesteśmy, nie wiemy, co się dzieje w naszym ciele, z naszym ciałem i z naszym otoczeniem. I dzisiaj tak naprawdę możemy doświadczyć tego, kiedy skrolujemy telefony, kiedy się zaskrolujemy za mocno, Wtedy jesteśmy nieobecni w ciele. I potem zastanawiamy gdzie ten czas uciekło. Jejku, jak to się stało? To jest właśnie dysocjacja i dysocjacja.

Aggie (00:13:14) – Może powodować, że też u niektórych osób, że nie mają wielu wspomnień z dzieciństwa. Dlatego, że uciekanie od swojego ciała staje się mechanizmem obronnym, bo nasze ciało chce nas bronić przed doświadczeniami, z którymi jako dziecko nie jesteśmy w stanie sobie poradzić. Więc ten mechanizm jest dla naszego dobra. Po to, żeby, żeby nam pomóc.

Kamil (00:13:41) – Jakieś dobre informacje może, bo tak cały czas mówimy, co złego się dzieje i co złego. Dobra informacja jest taka, że warunkowanie możemy zmieniać, możemy się warunkować.

Aggie (00:13:54) – To jest właśnie ten aspekt trudny pracy wewnętrznej, pracę z rozwojem siebie, dlatego że kiedy nie robiliśmy tego do tej pory i nagle mamy zwrócić swoją uwagę do środka, do siebie i musimy spotkać się z tymi częściami siebie, których być może się wstydzimy, od których być może uciekaliśmy, których nie chcieliśmy zobaczyć. Musimy spotkać się ze swoimi takimi nawykowych reakcjami, z których być może nie jesteśmy dumni, bo krzyczeliśmy na dziecko albo powiedzieliśmy coś, co jest niefajne dla bliskiej nam osoby i nie chcieliśmy tego zrobić, ale to zrobiliśmy i musimy do tego wrócić i się temu przyjrzeć, i to zobaczyć, a to jest bolesne.

Kamil (00:14:40) – Albo mamy taką sytuację, że na przykład ciągle mało zarabiam, albo ciągle wyrzucają mnie z pracy.

Aggie (00:14:48) – Albo ciągle trafiam na takich partnerów, z którymi nie mam dobrej relacji.

Kamil (00:14:55) – Albo każdy mój partner zdradził mnie np. no nie? I w tym momencie też jest taki mechanizm obronny, że bronimy się, uważając, że wszystko, co się dzieje na zewnątrz nas jakby jest przeciwko nam. No nie? I tu się zaczyna praca, bo okazuje się, że często jak przyglądamy się dokładnie swoim zachowaniom, temu, jak dokładnie to się dzieje, co po kolei robimy, co po kolei mówimy, to możemy dojść do wniosku, że ok. To jest naturalny ciąg zdarzeń związany z moimi zachowaniami.

Aggie (00:15:32) – Na tym polega prawo karmy, że jest jakieś działanie, jest reakcja, czyli to, gdzie jesteśmy dzisiaj w życiu, jest skutkiem tego, jakie decyzje, jakie działania podjęliśmy wcześniej. A te działania są skutkiem tego, jakie mieliśmy myśli o tym, co wokół nas się wydarza, jak interpretujemy naszą rzeczywistość i właśnie to, jak interpretujemy naszą rzeczywistość, jeżeli nie jest uświadomione, nie zależy od nas.

Aggie (00:16:04) – Są to te automatyczne reakcje, które będą nas blokować przed pójściem dalej, przed tworzeniem fajnego życia, przed kreowaniem fajnego życia, jeżeli ich nie rozpoznamy Właśnie. I to jest taki najboleśniejsze etap. Dobra informacja jest taka, że to kiedy już się z tym spotkamy i co zobaczymy i uznamy, i przytulić się. Tak jak? Tak jak dziecko, które cierpi i które płacze. Nie zostawiamy go. Wyobraźmy sobie, że nasze dziecko skaleczył się i coś go boli i płacze. Więc co robimy? Przytulamy dziecko i to samo jest z tymi częściami nas, które od których uciekamy. Im bardziej będziemy od nich uciekać i będziemy chcieli się ich pozbyć, to one tym bardziej będą w naszym życiu. Będą pukać do nas ciągle albo walić drzwiami i oknami i się pojawiać w naszym życiu. Dopóki ich nie zobaczymy, nie tulimy i nie będziemy chcieli z nimi walczyć. Bo to jest jeszcze taki temat, że tak jak walczymy z chorobami i walczymy też ze swoimi jakimiś demonami i ze swoimi strachami, a słowo walka niesie ze sobą jakość jak przemoc, agresja.

Aggie (00:17:22) – I znowu jesteśmy wobec siebie agresywni. Pytanie czy tego chcemy? Czy swoje dziecko chcielibyśmy traktować agresywnie? Czy osobę, którą kochamy z naszego otoczenia, też chcielibyśmy traktować w taki sposób? No więc dlaczego siebie tak chcemy traktować? To jest praca wewnętrzna, polega właśnie na tym zwróceniu uwagi do siebie z taką łagodnością, z taką czułością i i z tym, że ja mam prawo dać sobie tę czułość, że ja na to zasługuje. Więc każdą pracę wewnętrzną warto rozpocząć od rozpoznania tego, jakie są nasze przekonania, jak ja widzę świat, jak ja myślę o świecie, jak ja myślę o ludziach, co mysla o tym, że ja to słynne ja tak mam, że ludzie tak mają, że taki jest świat, że jaki? Właśnie. Co o tym myślisz? O tym, jak postrzegamy ten świat, jakie mamy nawyki, jakie jest nasze myślenie nawykowe, czyli jakie myśli się pojawiają najczęściej w naszej głowie, jakie mamy mechanizmy obronne, czy się wycofujemy, czy krzyczymy, czy. Ciągle staramy się zaspokoić potrzeby innych, a nie własne.

Aggie (00:18:38) – Jakie mamy zachowania, które powtarzamy regularnie, a które nam nie służą? Które prowadzą do tego, że się gorzej czujemy? I nie wybraliśmy tych zachowań czy też tego myślenia świadomie, więc nie mówmy o nich, że one są złe. I. To nie jest nasza wina, że my tak mamy. Takie zachowanie, że mamy takie myślenie i możemy tutaj odczuć taką ulgę i dać sobie takie poczucie. OK, ja tego nie chciałam, nie wybrałam. Tak, tak to przyszło i tak to się wydarzyło. Ale teraz ja mogę to zobaczyć, mogę to wziąć i mogę coś z tym zrobić. I możemy traktować te wszystkie zachowania i myśli po prostu jako informację, jako taki feedback, z którymi możemy później coś dalej zrobić. I teraz jako osoba dorosła już mamy możliwość świadomego rozpoznania tych podświadomych schematów i wzorców, w których funkcjonujemy na co dzień i możemy stworzyć przestrzeń na nowe, na to, co my chcemy wybrać, na to, co jest zgodne z nami, z naszym sercem. I to też jest takie nie do końca łatwe, bo powiem wam, że ja kiedy doszłam do tego, że ja mogę stworzyć przestrzeń na to, co jest w zgodzie ze mną, zaczęłam pytać się siebie a co jest w zgodzie ze mną? I to było szalenie trudne pytanie, bo ja byłam przerażona myśląc o tym, że ja nie wiem, czego ja chcę.

Aggie (00:20:17) – A czego Ty chcesz? Tak w głębi siebie, tak w sobie, w swoim sercu. To jest takie niesamowite pytanie Co ty chcesz wybrać? I to czyni tą pracę tak jak mówiłam nie taką super przyjemną, bo musimy się spotkać ze sobą w prawdzie nago, rozebrać się z tego co odkryliśmy. Musimy zobaczyć schematy, których pewnie się wstydzimy, być może je wypieramy i musimy zwrócić się do tych obszarów, które właśnie unikaliśmy.

Kamil (00:20:57) – I wszystko sprowadza się do tego tak naprawdę bardzo prostej rzeczy, że w momencie, kiedy rozmawiasz np. rozmawiam z kimś na jakiś jakikolwiek temat, może to być zakup butów, może to być cokolwiek innego. I od razu możemy łapać się na tym jakby w trakcie, nie przed, tylko po, jak coś powiemy. Albo też możemy obserwować inne osoby i np. jeżeli mówimy sobie ja, to tak zawsze mam, że nie mogę trafić na jakąś dobrą promocję. No i od razu mamy tutaj takie zdanie co tam się za tym kryje? Dlaczego tak mówię? No nie, nie mogę trafić na promocję. To znaczy, że co? Że chcę trafić na promocje, że chcę kupić taniej.

Kamil (00:21:48) – Czy to mnie dotyka? Czy to jest w pewien sposób manifestacja takiego braku, np. że boję się, że zapłacę za dużo? I to jest taki bardzo prosty, banalny przykład, który podałem przed chwilką. Ale często z takich prostych rzeczy możemy naprawdę wziąć i rozłożyć na części i zobaczyć, jakie schematy są dotyczące np. pieniędzy w naszym życiu, dotyczące związków, relacji dotyczących kontaktów z innymi ludźmi. I co sobie mówimy, jeżeli zaczynamy mówić np. No tak, w ostatnim czasie nie układało mi się z. Osobami, które dawały mi zlecenia, więc muszę poszukać nowych. Ale teraz jest ciężko, bo. No nie i już mamy. Jeżeli coś takiego sobie powiemy, że jest ciężko, bo i cały czas o tym mówimy i każdej osobie, którą spotkamy ze swoimi przyjaciółmi, będziemy cały czas gadać o tym, jak ciężko jest pozyskać nowych klientów na przykład to to się stanie naszą prawdą. I kiedy sobie uświadomimy i przeliczymy ile czasu i ile energii na to poszło i zobaczymy, że ok. A co robiliśmy, żeby to zmienić? I teraz stawiamy hipotezę, taką hipotezę da się pozyskiwać takich i takich klientów.

Kamil (00:23:16) – Co mogę w tym celu robić? I to też jest plan, działanie. Kiedy to zrobię od do itd. Polecam podcast dotyczący celów. I nagle się okazuje, że naprawdę możemy zmienić nasze życie. Tutaj przykłady akurat finansowej. W głowie cały czas mi szaleją, dlatego, że to jest to, co najczęściej spotykam rozmawiając z ludźmi. I to jest wspaniały taki poligon do odczytywania swoich własnych, ale też może odczytywania innych, innych schematów, które mają inne osoby. I czasami możemy się zdziwić, bo rozmawiamy z inną osobą i ona ma zupełnie inny schemat, taki schemat, który nas np. mógłby wspierać. Ale nagle widzimy, że Ale to ty tak masz, że Ty masz zawsze tak i tak. To teraz popatrzmy co ta osoba robi, jak się zachowuje i jak myśli na te same problemy. Tym generalnie zajmuje się całe NLP modelowanie zachowań osób, które działają w sposób skuteczny.

Aggie (00:24:25) – Właśnie I kiedy uświadomimy sobie jakie mamy te myśli, to wtedy możemy wykonać tą pracę nad ich zmianą. I na tym polega zmiana. Zmiana na tym polega kreowanie tego, czego chcemy.

Aggie (00:24:39) – To jest realizowanie życia takiego, jakiego byśmy chcieli, bez tych blokad, bez tych ciężarów, które nas ciągną w dół. Czyli jest ciężko, ja to nie dam radę, mi to ciągle nie wychodzi. To jest kwestia zobaczenia tego, co tam ja sobie mówię. I teraz jak to zrobić? Jest jedna praktyka i dwie formy jej wykonania. To jest praktyka uważności. I co ciekawe, jest to praktyka, która jest stosowana z bardzo wysoką skutecznością u osób z nałogami. To jest uważność. Tak naprawdę jest to bardzo prosta praktyka, ale jest trudna. Na czym ona polega? Możecie teraz sobie ją zrobić. Jeżeli macie ochotę, możecie zamknąć oczy, ale nie musicie tego robić. I w tym momencie zwróćcie uwagę na swoje myśli, jakie pojawiają się teraz w Waszej głowie. Zwróćcie uwagę na to, jakie odczucia są w Waszym ciele. Czy to jest gdzieś ucisk, jakieś ciepło, mrowienie, może jakieś napięcia? Możecie poczuć swój kontakt ciała swojego z podłogą, z krzesłami, z oparciem. Możecie poczuć teraz, jakie odczuwacie emocje.

Aggie (00:25:56) – Czy to jest radość? Czy to jest zniecierpliwienie, strach, złość, Może coś co tam jest i nic z tym nie robimy, tylko czujemy? I to jest właśnie praktyka uważności. My często myślimy, że jesteśmy tym głosem, który mówi cały czas w naszej głowie. Jesteśmy tak zagubieni w naszych myślach, że w wielu obszarach życia po prostu lecimy na autopilocie. Więc jeśli nie jesteśmy tymi myślami, którymi myślimy, że jesteśmy. To teraz nasuwa się pytanie to kim jesteśmy? Jesteśmy tym, który tworzy te myśli. My możemy obserwować myśli, możemy je tworzyć i my nie jesteśmy nimi. To nam daje bardzo duże poczucie wolności. Skoro ja mogę obserwować, to ja mogę też je zmieniać. Więc kiedy nie jesteśmy uważni i nie jesteśmy świadomi, można powiedzieć, że idziemy przez życie śpiąc i sytuacja nam się przydarzają. I to jest stan, który odbiera nam moc i który powoduje, że czujemy się ofiarami okoliczności i tego, co nam się przydarza, że mi się takie rzeczy wydarzają. Natomiast kiedy jesteśmy uważni, w każdej chwili jesteśmy świadomi, zaczynamy żyć tu i teraz.

Aggie (00:27:13) – I to pozwala nam świadomie decydować o tym, jak zareagujemy na te okoliczności, które się przydarzają. I to w stanie uważności. Możemy kreować życie, jakiego chcemy. Możemy kreować to fajne życie, ale musimy wyjść z tego autopilota i musimy przejąć stery nad swoim życiem. I praktyka uważności właśnie pozwala nam odkryć, jak często lecimy na tym autopilocie w naszym życiu, jak dużo czasu spędzamy w naszych głowach i kiedy nie jesteśmy świadomi. To ten autopilot podejmuje decyzje za nas. Więc kiedy to zobaczymy, uświadomimy sobie, że faktycznie nie jesteśmy tym, kim myślimy, że jesteśmy. Jesteśmy czymś więcej niż uwarunkowanym nawykami i schematami działania i możemy je obserwować, więc nimi nie jesteśmy. Więc to praktycznie teraz, co możemy zrobić? Ustawić sobie timer w ciągu dnia, jak zadzwoni? Zadawać sobie pytanie co teraz robię? Czyli znowu to, co robiliśmy na początku. Jakie mam myśli teraz? Co się dzieje w moim ciele? Jakie mam emocje? Gdzie jest moje ciało? Czego dotyka? Co się dzieje? Co się dzieje z moim oddechem? Gdzie jest mój oddech? Nic nie zmieniamy, nic nie robimy.

Aggie (00:28:33) – Po prostu patrzymy na to, gdzie jesteśmy. To jest jedna forma. Czyli świadomie. Pytamy się siebie jak się czuję, co myślę, co się dzieje z moim ciałem. A druga forma tej samej praktyki polega na tym, że piszemy, czyli journaling, Czyli zapisujemy nasze myśli, nasze odczucia z ciała i nasze emocje. Poprzez tę praktykę, o której kiedyś nagramy podkast, o tym, w jaki sposób. W ten sposób możemy dosłownie wykopać te myśli, które się najczęściej pojawiają. Możemy je wyekstrahować i zobaczyć. I pisząc o tym, jakie są myśli w naszej głowie, robiąc dosłownie zrzut tych myśli na papier, możemy przeczytać i zobaczyć, które się najczęściej pojawiają. I w ten sposób to co? To doskonałe ćwiczenie na to, żeby to, co jest podświadome, stało się świadome, żebyśmy mogli to zobaczyć tutaj.

Kamil (00:29:31) – W tych praktykach też istotne jest to, żebyśmy sami byli w stanie w ciągu dnia, żebyśmy umieli wprowadzać się w stan tego relaksu i w stan tej świadomości, Bo jak jesteśmy w stanie walki i ucieczki, ciężko nam będzie to zrobić.

Kamil (00:29:51) – Dlatego takie praktyki, jak chociażby joga nidra, praktyki oddechowe pomagają nam też w tym, żeby dojść do tej strefy mentalnej, w której już pracujemy na konkretnych zachowaniach, przekonaniach. Kochani, tym wszystkim też zajmujemy się w Projektfajneżycie.pl Możecie zobaczyć jak to wygląda. I oczywiście praktykuję to na co dzień i życzymy Wam super świetnych wyników w obserwacji i zmianie swoich ograniczających programów.

Aggie (00:30:22) – Jeżeli macie ochotę podzielić się z nami swoimi przemyśleniami na temat swojej auto obserwacji to piszcie, dzielcie się. Jeżeli macie pytania jesteśmy też dla Was.

Kamil (00:30:34) – Jeżeli podcast się Wam podoba to koniecznie wyślijcie do znajomych oraz dajcie gwiazdeczkę na Spotify, żeby jak najwięcej osób mogło do tego dotrzeć. Trzymajcie się ciepło! Dzięki.

Speaker 3 (00:30:44) – Dzięki cześć.