Neuroplastyczność. Jak naprawdę uczy się i zmienia Twój mózg?
Wiedza o tym jest niezbędna dla każdego, kto chce nauczyć się czegoś nowego, ale też zmienić jakiś nawyk lub zachowanie. Dla każdego, kto chce zacząć myśleć pozytywnie, realizować marzenia i przyciągać to, czego chce.
Naprawdę. Spełnione marzenia = neuroplastyczność 🙂
W tym odcinku: „Neuroplastyczność. Jak naprawdę uczy się i zmienia Twój mózg?”
Linki i nawiązania
Ciekawe cytaty z podcastu „Neuroplastyczność. Jak naprawdę uczy się i zmienia Twój mózg?”
’Dzisiaj wiemy, że nasz mózg jest zdolny do zmian przez całe nasze życie. Nasz mózg jest plastyczny. To zjawisko nazywamy neuroplastycznością.’
’Kiedy popełniamy błędy, to my się frustrujemy, myśląc, że jesteśmy beznadziejni. Ale nasz mózg tego nie rozumie. To, co rozumie nasz mózg, to neuroprzekaźniki, które w tym stanie się wydzielają i dzięki temu jesteśmy w stanie się uczyć.’
’Osoby, które mają wysoką tolerancję na niepowodzenie i traktują każde niepowodzenie jako element kolejnego kroku, osiągają największe sukcesy.’
’Powinniśmy nagradzać się za starania, za sam proces dochodzenia do rozwiązania, a nie karać za błędy.’
Rozdziały podcastu „Neuroplastyczność. Jak naprawdę uczy się i zmienia Twój mózg?”
Wprowadzenie do podcastu (00:00:32)
Przedstawienie tematu podcastu oraz znaczenia neuroplastyczności w procesie uczenia się.
Zdolność mózgu do nauki (00:01:49)
Wyjaśnienie, że mózg pozostaje plastyczny przez całe życie, co pozwala na ciągłe uczenie się.
Czynniki aktywujące neuroplastyczność (00:02:45)
Opis, jakie doświadczenia i środowisko wpływają na neuroplastyczność w dzieciństwie i dorosłości.
Rola neuroprzekaźników (00:04:19)
Znaczenie adrenaliny i acetylocholiny w procesie nauki i neuroplastyczności.
Znaczenie snu (00:05:41)
Podkreślenie, jak dobry sen wpływa na neuroprzekaźniki i zdolność do uczenia się.
Kofeina a nauka (00:06:56)
Omówienie wpływu napojów kofeinowych na poziom adrenaliny i procesy uczenia się.
Zalecenia dotyczące kawy (00:07:37)
Wskazówki dotyczące spożywania kawy, aby nie wpływała negatywnie na sen.
Motywacja do zmiany (00:09:29)
Znaczenie przyjemności i bólu w procesie zmiany zachowań i nauki.
Ćwiczenie na koncentrację (00:10:54)
Praktyka wykorzystania wzroku do poprawy koncentracji przed nauką.
Rola błędów w nauce (00:13:32)
Jak popełnianie błędów i towarzysząca im frustracja mogą wspierać proces uczenia się.
Tolerancja na niepowodzenia (00:14:02)
Omówienie wpływu tolerancji na niepowodzenia na sukces w przedsiębiorczości.
Błędy jako element nauki (00:15:11)
Podkreślenie, że błędy są kluczowe dla procesu uczenia się i rozwoju.
Motywacja przez błędy (00:15:56)
Zachęta do nagradzania się za starania, a nie za perfekcję.
Neuroplastyczność a uczenie się (00:16:25)
Wyjaśnienie, jak zrozumienie neuroplastyczności ułatwia naukę i adaptację.
Szybka nauka w dorosłości (00:17:32)
Badania pokazujące, jak silna potrzeba wpływa na proces uczenia się.
Celowe popełnianie błędów (00:19:00)
Znaczenie świadomego popełniania błędów w sesjach nauki.
Rola dopaminy w nauce (00:20:27)
Jak dopamina wpływa na neuroplastyczność i proces uczenia się.
Sen a neuroplastyczność (00:22:06)
Znaczenie snu w wzmacnianiu neuronowych szlaków aktywowanych podczas nauki.
Joga nidra i pamięć (00:23:10)
Badania pokazujące, jak joga nidra poprawia zdolności zapamiętywania.
Zmiana pozycji ciała (00:25:58)
Jak zmiana pozycji ciała wpływa na neuroplastyczność i uczenie się.
Trankskrypt podcastu „Neuroplastyczność. Jak naprawdę uczy się i zmienia Twój mózg?”:
Aggie 00:00:00 Kiedy nasz mózg zakańcza proces dorastania, a to następuje mniej więcej w okolicach 25 roku życia, Neuroplastyczność przestaje być pasywnym procesem i zachodzi wtedy, kiedy układ nerwowy wchodzi w stan, który nie jest typowy dla jego stanu bazowego. Innymi słowy, nasze ciało musi wyjść ze stanu odpoczynku i trawienia i musi wejść w stan stresu, żeby neuroplastyczność w wieku dorosłym mogła zaistnieć.
Kamil 00:00:32 Cześć kochani! Witajcie w podcaście Wagarowicze. Nauka holistycznie. Jeśli kiedykolwiek zastanawialiście się, jak naprawdę uczy się nasz mózg i co zrobić, żeby proces nauki był efektywniejszy, bardziej przyjemny, a przede wszystkim zgodny z nauką i neurobiologią, to jesteście w idealnym miejscu. I dzisiaj porozmawiamy o czymś, co może całkowicie zmienić Wasze podejście do nauki i rozwoju osobistego. Czy wiedzieliście na przykład, że wasz mózg jest w stanie uczyć się przez całe życie? Tak. Nawet teraz, kiedy słuchacie tego podcastu, tworzą się w nim nowe połączenia nerwowe. Brzmi fascynująco? To dopiero początek. W dzisiejszym odcinku dowiecie się, do którego roku życia nasz mózg ma naturalną łatwość nauki, jakie konkretne działania i środowiska aktywują.
Kamil 00:01:18 Neuroplastyczność, czyli zdolność mózgu do zmiany? Dlaczego uczucie frustracji i stresu podczas nauki to dobry znak, który świadczy o tym, że zmiana naprawdę zachodzi. I uwaga podzielimy się również pewnym ćwiczeniem, które może poprawić Waszą koncentrację i szybkość przyswajania wiedzy. Już w ciągu kilku minut nie możecie tego przegapić, bo być może właśnie ten odcinek będzie punktem zwrotnym w Waszym podejściu do nauki. Gotowi? No to zaczynamy.
Aggie 00:01:49 Kiedyś myślano, że kiedy osiągnęliśmy już dorosłość, to nasz mózg już został ukształtowany. Jedynie jego stan pogarszał się wraz z wiekiem. ale dzisiaj wiemy, że jest to nieprawda. Nasz mózg jest zdolny do zmian przez całe nasze życie. Nasz mózg jest plastyczny. To zjawisko nazywamy neuroplastycznością. Neuroplastyczność to jest zdolność naszego układu nerwowego do zmiany w odpowiedzi na doświadczenie. Oznacza to, że nasz mózg jest zdolny do zmiany, do nauki zawsze, pod warunkiem, że spotyka się z jakimś konkretnym doświadczeniem, działaniem lub znajdzie się w określonym środowisku. I nasz mózg zawsze dostosowuje się do nas, do naszej indywidualnej sytuacji, do naszych doświadczeń, do środowiska, w którym przebywamy.
Aggie 00:02:45 Dlatego nie ma dwóch takich samych mózgów. Każdy jest unikalny jak płatki śniegu. I za każdym razem, kiedy uczymy się czegoś nowego, w naszym mózgu tworzy się nowe albo wzmacnia się istniejące już połączenia nerwowe między komórkami nerwowymi. I teraz pytanie co uruchamia neuroplastyczność w dzieciństwie? Neuroplastyczność zachodzi jako doświadczenie pasywne. To znaczy, że sama ekspozycja na doświadczenie kształtuje nasz umysł niekoniecznie trwale, ale długofalowo, czyli jako dzieci. Wystarczy, że jesteśmy wyeksponowany na jakieś doświadczenie i ta neuroplastyczność po prostu zachodzi. Natomiast kiedy nasz mózg zakańcza proces dorastania, a to następuje mniej więcej w okolicach 25 roku życia, neuroplastyczność przestaje być pasywnym procesem i zachodzi wtedy, kiedy układ nerwowy wchodzi w stan, który nie jest typowy dla jego stanu bazowego. Innymi słowy, nasze ciało musi wyjść ze stanu odpoczynku i trawienia i musi wejść w stan stresu, żeby neuroplastyczność w wieku dorosłym mogła zajść jakaś zmiana, mogła zaistnieć w naszym życiu, żebyśmy mogli czegoś się nauczyć. I jest to warunek konieczny. A z punktu widzenia mózgu to, co uruchamia cały proces neuroplastyczności, to jest uwolnienie dwóch neuroprzekaźników z trzech obszarów mózgu.
Aggie 00:04:19 To jest uwolnienie adrenaliny i acetylocholiny. Jeżeli te substancje zostaną uwolnione, to nie ma opcji zmiana musi zajść, Po prostu zmiana wtedy zachodzi. Żeby nauczyć się czegoś nowego, tak samo, żeby coś zmienić w naszym życiu, żeby zmienić jakiś nawyk, my potrzebujemy skierować całą naszą uwagę na to, co robimy, czego się uczymy czy na zachowanie, które chcemy zmienić. I za tę koncentrację odpowiada acetylocholina uwalniana w naszym mózgu. Acetylocholina działa jak światło punktowego reflektora. Nasz mózg stale otrzymuje różne sygnały ze środowiska, mnóstwo sygnałów ze środowiska i dopiero wtedy, kiedy coś zwróci naszą uwagę, to właśnie wtedy acetylocholina jest uwalniana. I wtedy koncentrujemy się na tym, co zwróciło naszą uwagę. Natomiast adrenalina odpowiada za naszą czujność, która jest drugim niezbędnym składnikiem neuroplastyczności. Czyli musimy być skoncentrowani i musimy być czujni. I teraz jak możemy pobudzić te dwa neuroprzekaźniki? W ogóle mówiąc o neuroplastyczności, musimy powiedzieć o najważniejszej rzeczy. Bo żebyśmy mogli cokolwiek zmieniać, żebyśmy mogli się czegokolwiek uczyć. Podstawą wszystkiego jest sen. Dobre, dobre jakościowo sen to jest podstawa wszystkiego.
Aggie 00:05:41 I pierwszą rzeczą, którą powinien, której powinniśmy się nauczyć, jeżeli chcemy uczyć się nowych rzeczy, jeżeli chcemy się rozwijać, to jest nauczenie się dobrego snu, wyrobienie nawyku dobrego, zdrowego snu.
Kamil 00:05:57 Tak, oczywiście. Tutaj oddzielny podcast został poświęcony w całości tematowi snu. Tematowi tego, w jaki sposób resetować swój układ nerwowy. Bo sen jest tylko efektem. Tak jak idziemy spać, to jest to. I czy możemy tu nie możemy zasnąć i jakiej jakości będzie to sen? To jest jakby droga, którą budujemy przez cały dzień, a czasami przez cały tydzień. W związku z tym nie będziemy tutaj w tym podcaście akurat bardzo szczegółowo to wchodzić. Jeżeli macie ochotę się tym tematem zainteresować, to polecamy właśnie Podcast Nasz, w którym mówiliśmy o śnie oraz wszystkie podcasty, o których mówiliśmy, o regulacji układu nerwowego. To jest bardzo, bardzo ważna rzecz, jeżeli chodzi o naukę, o neuroplastyczność, tak jak mówisz. Bez tego nie pojedziemy.
Aggie 00:06:46 Dokładnie. Więc dzięki temu, że dobrze śpimy, te neuroprzekaźniki zmian, neuroprzekaźniki neuroplastyczności mają szansę być uwolnione.
Aggie 00:06:56 I teraz, jeżeli chodzi o adrenalinę, to co pobudza naszą adrenalina? Z naturalnych substancji, z naturalnych praktyk to są oczywiście napoje kofeinowe, które o których mówi się w neurobiologii. I one jak najbardziej tę adrenalinę pobudzają i bardzo wiele osób z tego korzysta.
Kamil 00:07:17 Zagrożenia i zagrożenia i gwiazdeczki.
Aggie 00:07:20 Na temat kawy. Ja już w ogóle rozmawiałam z kilkoma osobami i obiecywałam podcast na ten temat, bo to jest jakby nie będziemy tego wchodzić w to teraz, kiedy mówimy o neuroplastyczności. Natomiast kawa i napoje kofeinowe są bardzo ciekawy temat, który wydaje mi się, że wymaga oddzielnego odcinka.
Kamil 00:07:37 Tylko myślę, że jedną rzecz tutaj dodam. Też mówiliśmy w wielu podcastach o niej, że jeżeli chodzi o napoje i napoje, jak to brzmi kawa, kawa to jest więcej niż napój. Jeżeli chodzi o kawę, to najlepiej przyjmować ją do 14:00 godzinę po południu, dlatego, że właśnie Według badań naukowych, po godzinie drugiej po południu może wpłynąć na rozregulowanie naszego snu. Oczywiście każdy organizm jest inny i każda sytuacja jest inna, ale jeżeli zauważacie to u siebie, że.
Kamil 00:08:14 Można to czasami zauważyć, a czasami można tego nie zauważyć, bo po prostu inaczej układają się fazy snu. Ale też nie będę w to wchodził.
Aggie 00:08:21 Tak. Natomiast nawet jeżeli dobrze śpicie po kawie wypitej po południu, niekoniecznie oznacza, że oznacza to, że wasz sen jest dobry jakościowo. Jest mnóstwo badań, które pokazują, jak kawa wypita właśnie później negatywnie wpływa na te fazy snu REM. I ważne są to bardzo fazy snu, w których chcemy być. Więc jeżeli można sobie to zmierzyć, można sprawdzić, ale trzeba być ostrożnym z napojami kofeinowymi wypitymi troszeczkę później. Ok, wrócimy do tego tematu na pewno innym razem. Teraz mówimy o adrenalinie, o Co może nam pomóc te adrenalinę pobudzić do tego, żebyśmy mogli uczyć się lepiej, uczyć się więcej, Żebyśmy mogli zmieniać nasze zachowanie, nasze nasze nawyki, nasze przekonania. Bo mówiąc o neuroplastyczności mówimy o wszystkim. O zmienianiu wszystkiego w naszym życiu. Adrenalina odpowiada za odczuwanie przez nas zarówno przyjemności, jak i bólu. I my potrzebujemy jakiegoś powodu do tego, żeby się zmieniać. Do tego powodu, żeby się czegoś nauczyć.
Kamil 00:09:25 I nie mów, że mamy się obijać przed sesją nauki.
Aggie 00:09:29 Nie, nie, nie. No właśnie przeciwnie. Ten powód jakiś on musi powodować w nas albo bardzo dużą przyjemność, albo bardzo fajną nagrodę, albo jakiś ból, którego doświadczamy. Kiedy nie zmienimy się, nie zrobimy tego, czego byśmy chcieli. A tak naprawdę najlepiej to mieć kilka powodów jednych i drugich, i takich, które są związane z przyjemnością i takich, które których nie chcemy doświadczać, które są związane z tym bólem. Natomiast jeżeli chodzi o acetylocholina i o zwiększenie koncentracji w czasie nauki, możemy użyć narzędzia, z którym się urodziliśmy. I to jest świetne ćwiczenie. Świetne narzędzie, którym wspominał profesor Huberman w jednym ze swoich podcastów na temat szybkiego uczenia się. Pewnie zastanawiacie się, jakie to narzędzie. To są nasze oczy. Możemy użyć naszych oczu w tej chwili, w tym momencie do wytrenowania naszej koncentracji. Musimy wiedzieć, że nasze skupienie mentalne, czyli skupienie naszego umysłu podąża za skupieniem wizualnym, czyli za tym, na co patrzymy. Możemy więc wykonać taką praktykę, w której bierzemy sobie jakiś przedmiot albo patrzymy na jakiś przedmiot, który znajduje się blisko nas i przyglądamy się szczegółom tego przedmiotu, a potem rozszerzamy nasze spojrzenie i patrzymy na całość bez ogarniania detali, czyli patrzymy na jakieś przedmioty znajdujące się dalej od nas.
Aggie 00:10:54 I wtedy nasze oczy są zrelaksowane wtedy, kiedy patrzymy na całość bez szczegółów. Nasze ciało, nasz umysł się relaksują, nasze mięśnie są zrelaksowane. Natomiast kiedy nasze oczy delikatnie przesuwają się do środka, w kierunku konkretnego obiektu, kiedy koncentrujemy się na tym jednym obiekcie, wtedy uwalnia się acetylocholina i adrenalina, czyli właśnie te neuroprzekaźniki, których potrzebujemy, żeby się czegoś nauczyć, żeby coś zmienić. I to jest praktyka, która może trwać minutę, może dwie minuty, gdzie po prostu patrzymy na coś, co jest blisko i patrzymy na coś, co jest w oddali. Oczywiście wyłączam wtedy wszelkie rozpraszacze i po prostu koncentrujemy nasz wzrok. Możemy to wykonać przed jakąś sesją nauki czy przed sytuacją, w której potrzebujemy być skoncentrowani.
Kamil 00:11:48 Czyli jak to jest? Przez minutę skupiam wzrok na czymś, co jest blisko i potem przez minutę na czymś, co jest daleko. Czyli jak taka sesja ma wyglądać?
Aggie 00:11:58 Tak. Może to być minuta, może być krócej. To jest umownie tak. Po prostu przez chwilę patrzymy na coś innego niż ekran, niż niż niż komputer.
Aggie 00:12:11 Patrzymy na jakieś inne rzeczy i koncentrujemy nasz wzrok na jakimś konkretnym przedmiocie i przyglądamy się jego szczegółom. Bez myślenia, bez zastanawiania się. Po prostu oglądamy go naszymi oczami, pamiętając o tym, że kiedy rozszerzamy spojrzenie, patrzymy w dal. Nasze ciało się rozluźnia. Kiedy przyglądamy się czemuś z bliska. Wtedy uwalniane są acetylocholina i adrenalina. Testujcie, testujcie. Polecam. To jest bardzo prosta praktyka, a może bardzo nam. Bardzo nas wspierać. I teraz co jeszcze uwalnia te neuroprzekaźniki niezbędne do tego, żeby zachodziła zmiana w naszym mózgu? Coś, czego nie lubimy, a czego nie lubimy. Nie lubimy popełniać błędów, nie lubimy się mylić, a jest całe mnóstwo badań naukowych na ten temat. Kiedy popełniamy jakieś błędy, nasz układ nerwowy otrzymuje sygnał Hej, coś się dzieje, jest alert, musimy coś zmienić, coś się wydarza inaczej, więc musimy reagować. Więc kiedy popełniamy błędy, to my się frustrujemy myśląc, złościmy, że nam nie wychodzi, że nie dajemy radę, że jesteśmy beznadziejni. Opowiadamy sobie te wszystkie historie na temat tego, że jesteśmy tacy nieidealni i niedoskonali, ale nasz mózg tego nie rozumie.
Aggie 00:13:32 A to, co rozumie nasz mózg, to neuroprzekaźniki, które w tym stanie się wydzielają i dzięki temu neuroprzekaźniki my jesteśmy w stanie się uczyć i osoby, które dobrze funkcjonują dzięki takiej frustracji. A podobno można lubić taką frustrację. Takie osoby bardzo szybko i świetnie się uczą. Natomiast ludzie, którzy odpuszczają przy pierwszym uczuciu frustracji nie uczą się i trudno jest im się zmieniać.
Kamil 00:14:02 Można też ze świata przedsiębiorczości spojrzeć I też czytałem takie opracowanie, w którym bardzo było podkreślane, w jaki sposób tolerancja na niepowodzenie i traktowanie niepowodzeń jako normalnego etapu w prowadzeniu każdej działalności wpływa na ostateczny efekt. Osoby, które mają wysoką tolerancję na niepowodzenie i traktują każde niepowodzenie po prostu jako element kolejnego kroku i poprawiają i robią na nowo, zamiast myśleć o tym, rozdrapywać to i demotywować się przez to. To te osoby właśnie osiągają największe sukcesy i w każdej dziedzinie jakim się zajmują. Najlepiej im po prostu idzie i. to jest taki złoty środek, polubienie frustracji. To jest bardzo trudne, dlatego że z lat szkolnych wynieśliśmy to, że w momencie, kiedy popełniamy błędy, to dostajemy gorszą ocenę.
Kamil 00:15:11 Jeżeli na kartkówce nie pamiętamy czegoś, to nie jest to moment na to, żeby stwierdzić okej, nie pamiętam tego. Czyli muszę sobie to przyswoić, albo muszę to poprawić, albo chcę nad tym popracować, albo nie pamiętam jakichś słówek z angielskiego, albo jakiejś konstrukcji. To nie jest ten moment, kiedy jest. To znaczy generalnie jest to idealny moment, żeby w momencie, kiedy popełniamy ten błąd i widzimy, że czegoś nam brakuje, to wtedy następuje najlepsza nauka tak naprawdę. Ale efekt jest taki, że dostajemy gorszą ocenę, czyli jakby nagradza się nas przeciwnie do tego, co mówi neurobiologia, bo normalnie powinniśmy się nagradzać jakby za te błędy, można powiedzieć.
Aggie 00:15:56 Nagradzać się powinniśmy za starania. Za sam proces dochodzenia do rozwiązania. Czyli te wszystkie błędy powinny nas motywować do tego, żeby znaleźć właściwą odpowiedź, właściwe rozwiązanie. I powinniśmy mieć do tego zdrowe, wspierające środowisko. A środowisko, które otrzymujemy w szkole jest nie wspierające i nie jest dla nas zdrowe, dlatego, że ono daje nam wymierzoną karę za te błędy i nie pozwala nam wykorzystać mocy naszego mózgu.
Aggie 00:16:25 Tak, neuroplastyczności.
Kamil 00:16:27 Tak, zgadza się. Więc właśnie jak sobie to uświadomimy, jak na przykład dzisiaj jesteśmy dorosłymi ludźmi i uczymy się czegoś nowego, realizujemy nowe projekty, uczymy się nowego języka. Cokolwiek, co robimy, przynosi nam błędy i wymaga naszej korekty, naszego kursu i zmiany, to w momencie, kiedy wyjdziemy poza to, co mamy zakorzenione, czyli nie popełnia błędów, to jest wtedy super. Na popełniam błędy, bo to znaczy, że szybciej dojdę do celu. I to jest normalny proces na mojej drodze. No to wtedy będą się dziać cuda w postaci efektów. To jest trochę paradoks, prawda? I świadomość tego, jak to działa i jak to wygląda naprawdę potrafi zmienić życie.
Aggie 00:17:11 No właśnie o to chodzi, że kiedy my zrozumiemy, jak ten mechanizm działa, to łatwiej nam będzie przejść przez ten proces nauki czy też zmianę. Bo będziemy rozumieć, że w momencie, kiedy mi nie wychodzi, kiedy popełniam błędy, to nie poddaję się. To tak ma być. W ogóle bardzo ciekawe wnioski płyną z różnych badań, o których wspominał dr Huberman.
Aggie 00:17:32 Otóż jest tak, że proces nauki w wieku dorosłym zachodzi bardzo szybko, wtedy, kiedy mamy bardzo silną potrzebę znalezienia czegoś. Tutaj Berman przytaczał badania dotyczące znalezienia pożywienia. Kiedy? Kiedy jego nie było. I to pokazywało bardzo dużą, bardzo szybką zmianę w mózgu i próbowano sprawdzić, czy jest coś innego, co może spowodować zmiany na takim samym poziomie jak jak powodowało to właśnie poszukiwanie jedzenia, kiedy ono było niedostępne. Okazuje się, że jest taki sposób i o tym chcę teraz opowiedzieć. Otóż dorośli, żeby czegoś się nauczyć nowego, potrzebują krótkich i częstych sesji nauki. I uwaga! I to muszą być sesje nauki, które koncentrują się na popełnianiem błędów. Czyli wyobraźcie sobie, że siadam teraz do nauki przez 15 minut i przez te 15 minut muszę. Celowo zmuszam się do tego, żeby popełniać błędy, czyli siadam po to, żeby popełniać błędy. Uczę się grać na pianinie i przez 15 minut robię błędy. Oczywiście świadomie pozwalam sobie robić rzeczy dla mnie trudne, które wiem, że spowodują błędy. Czy uczę się angielskiego i będę teraz przez 15 minut rozmawiać z kimś na webinarze, na przykład na Vagaru.
Aggie 00:19:00 I ja świadomie idę tam po to, żeby popełniać błędy. Ja robię ćwiczenie, w którym mam mówić coś i ja świadomie popełniam błędy. I to są sesje nauki, które niesamowicie kształtują nasz mózg i zmieniają go. Jeżeli do tego dodamy jeszcze dopaminę, która będzie się uwalniała wtedy, kiedy mamy silne pragnienie, kiedy wiemy, po co się uczymy, a kiedy wiemy, że to nam coś da, albo kiedy wiemy, że to nam spowoduje, że my od jakiegoś bólu uciekniemy, to ta nasza neuroplastyczność będzie uruchamiana natychmiast. I to też często obserwuję właśnie w nauce angielskiego, że jeżeli nasz cel jest taki niekonkretny, jeżeli myślimy sobie ja chcę nauczyć się angielskiego, ale nie wiemy do końca, co to znaczy, nie wiemy do końca, kiedy chcemy nauczyć się tego angielskiego. Po co? Co nam to da? Tak naprawdę, kiedy ten nasz powód uczenia się angielskiego nie.
Kamil 00:20:02 Ma bólu wystarczającego, dużego i przyjemności wystarczą.
Aggie 00:20:06 Albo przyjemności, kiedy nie czujemy tego w brzuchu, że to jest takie coś, co nas napędza, to ta nauka nie będzie mogła zajść dlatego, że będzie zbyt nudno po drodze.
Aggie 00:20:17 Będzie zbyt wygodnie. Tam musi się coś zadziać. Musimy to poczuć. Żeby neuroplastyczność mogła być uruchomiona.
Kamil 00:20:27 Dokładnie. Wiedzą o tym wszystkie osoby, które na przemianie językowej są z nami i uczą się i to doskonale o tym wiedzą, że zadania, które otrzymują, są bardzo niekomfortowe, Ale już po kilku tygodniach widać, w jaki sposób te zadania zaczynają wpływać na życie tych osób. I okazuje się, że jeżeli popychają się do zrobienia tych właśnie niekomfortowych rzeczy, które być może odsuwały miesiącami, latami od realizacji. To dopiero kiedy zaczynasz wchodzić w to. Całkowicie zaczynasz działać, to zaczynasz widzieć. Ok, to o to chodzi. To to jest to, to, to jest to uczucie, to, to w taki sposób działa. I wtedy dzieją się zmiany. Tak, wtedy mamy właśnie te wszystkie neuroprzekaźniki. Jak zmuszamy się do zrobienia nie na przykład siedzenia z zeszytem i wykucia słówek, tylko na przykład to, o czym zawsze marzyliśmy, czyli na przykład napisanie listu motywacyjnego albo zgłoszenie się do firmy, która prowadzi rekrutację w języku angielskim i zrobienie tego.
Kamil 00:21:37 I jeżeli potraktujemy to jako czynność, która którą robimy po to właśnie, żeby popełnić błędy albo po to, żeby sprawdzić, a nie po to, żeby wypaść perfekcyjnie i nie popełnić żadnego błędu, to zmienia się nasza cała filozofia w ogóle życia i zmieniają się całkowicie nasze efekty, które osiągamy poprzez to, co robimy. Możemy opowiadać bez końca o tym jak. Jak to wygląda?
Aggie 00:22:06 Tak, możemy. Natomiast chcę powiedzieć też o ważnej rzeczy w kontekście neuroplastyczności. Bo to, co jest niezbędne i to to, co powoduje zmianę. Zawsze, kiedy te neuroprzekaźniki, o których mówiłam dzisiaj, będą uwolnione. Ale jeżeli ten drugi warunek nie będzie spełniony w zasadzie, od którego zaczęłam, to neuroplastyczność nie zajdzie. Otóż neuroplastyczność zachodzi wtedy, kiedy śpimy. Te szlaki neuronowe, które zostały aktywowane w ciągu dnia, w czasie na przykład naszej sesji nauki, są wzmacniane wtedy, kiedy śpimy. Te szlaki neuronowe, które nie były w żaden sposób aktywowane, zostają osłabione. I to się dzieje w czasie, kiedy śpimy. Dlatego ten sen jest podstawą wszystkiego.
Aggie 00:22:49 Tak, to samo też. Jako ciekawostkę Wam powiem, co dzieje się w czasie praktyki jogi Nidre. Są też fascynujące badania naukowe, które mówią o tym, jak już po jednej 20 minutowej sesji jogini Dre znacząco poprawiły się wyniki zapamiętywania wśród osób badanych.
Kamil 00:23:10 I tutaj od razu dodam, że jeżeli chcecie wypróbować na sobie praktykę jogi Nidry, to w opisie tego podcastu znajdziecie link do praktyki jogi Nidry, którą Agni dla Was przygotowała. I odnośnie jogi. Nagraliśmy też osobny podcast, który został poświęcony tylko i wyłącznie jodze i tego, jakie benefity, jakie korzyści, jakie. Co na temat historii w ogóle jogini i skąd ona się wzięła i jak działa i dlaczego.
Aggie 00:23:40 Tak samo jak dopaminie nagraliśmy oddzielny podcast i tutaj nie koncentrowaliśmy się dużo na ten temat. Natomiast też krótko powiem, że to, co będzie pobudzało naszą neuroplastyczność dzięki temu, że uwalniana jest dopamina, będzie to na przykład zrobienie treningu, jakiegokolwiek treningu przed sesją, nauki, po sesji nauki. Albo też prysznic zimny, zimna woda, zimna kąpiel albo zamoczenie rąk w misce z wodą z lodem.
Aggie 00:24:13 To tyle, ile możemy. Może to być pół minuty, może to być 15 sekund. Może to być jedna minuta, dwie minuty. No już nie więcej. Pewnie nie każdy wie ile może. Natomiast ważne jest to, żeby dać ciału odczuć ten efekt kontaktu z zimnem, tak samo jak efekt treningu. Jest całe mnóstwo badań na ten temat. W jaki sposób trening i ruch wpływa na uczenie się, wpływa na nasz mózg. I to jest gotowe narzędzie do tego, do tego, co możemy zrobić, żeby uczyć się szybciej i żeby uczyć się lepiej. Żeby z większą łatwością zmieniać nasze zachowania, nasze przekonania, bo tak jak też tutaj mówimy o uczeniu się, ale tak naprawdę samo nasze przekonanie o tym, że nie chcemy popełniać błędów, że błędy nas świadczą, też wymaga zmiany. I żeby zmienić te przekonania, tak samo potrzebujemy uruchomić neuroplastyczność w naszym mózgu, bo to dzieje się tymi samymi szlakami. Po prostu tak to się odbywa.
Kamil 00:25:15 To, co jest w ogóle ciekawe i to, co nasuwa mi się od razu, to to, jak sobie zobaczymy, co konkretnie trzeba robić, żeby takiej zmiany dokonać.
Kamil 00:25:22 Co trzeba robić, żeby zmienić swoje życie, żeby coś poprawić? To są to wszystkie rzeczy, które są przeciwne do wielu wygód w cudzysłowiu, które oferuje nam aktualny świat. Rozrywka. To, co jakby odciąga naszą energię i naszą uwagę. To jest niesamowite to, żeby sobie zdawać z tego sprawę. I w momencie kiedy tą świadomość zyskamy, to przestaniemy pewne rzeczy robić, a zaczniemy robić rzeczy, które nas będą przybliżać do tego, co chcemy i do takiego życia, jakie chcemy.
Aggie 00:25:58 Tak kończąc już. Jeszcze powiem o takiej ciekawostce, a mianowicie o tym, że zaobserwowano, że. Że zmiana pozycji naszego ciała powoduje przyspieszenie neuroplastyczności. To co dzieje się u dzieci, co jest naturalne, bo neuroplastyczność dzieci jest bardzo, bardzo dynamiczna, bardzo szybka. Dzieci bawią się swoimi ciałami. Ciała dzieci są w różnych pozycjach, tak jak dzieci skaczą, robią przewroty, są do góry nogami, kładą się na ziemi. I im jesteśmy starsi, tym już nie robimy takich rzeczy. I są pewne przesłanki, które mówią, że to może mieć również wpływ na neuroplastyczność.
Aggie 00:26:43 Więc ten ruch i ten różnorodny ruch, i kontakt z nim i różne pozycje ciała w ruchu Mają tutaj również duży wpływ na to, w jaki sposób się uczymy, jak szybko zapamiętujemy i jak zmieniamy.
Kamil 00:26:59 Dokładnie. Czyli jeżeli zobaczycie jakąś osobę, która wykrzykuje słowa po angielsku, leżąc na ulicy i tarzając się i robiąc fikołki, to nie dzwońcie po karetkę albo jakieś służby, tylko być może zapytajcie. To może być jeden z naszych wagarowiczów.
Aggie 00:27:16 I na koniec najważniejsza informacja, jaka płynie z wiedzy o neuroplastyczności jest taka, że zmiana możliwa jest zawsze, w każdym wieku, w każdej chwili. Wymaga od nas jedynie konsekwentnego działania i robienia rzeczy, które są po prostu niewygodne. I na tym dzisiaj kończymy.
Kamil 00:27:34 Super! Dziękujemy ślicznie za dzisiaj. Jeżeli podcast się Wam podobał, wniósł coś do Waszego życia, zostawcie koniecznie gwiazdkę na Spotify, zasubskrybujcie nasz kanał na YouTubie, żeby nie przegapić kolejnych odcinków. Trzymajcie się ciepło! Do zobaczenia! Do usłyszenia!
